Katopolski inteligent żyje w ciągłej presji płodności. Życie to dar, który trzeba płodnie wycisnąć jak cytrynę. Życie to też uciekający czas, którego zostało coraz mniej. Za to dzieci powinno być coraz więcej. Inteligent spłodził już trójkę dzieci, które mimo młodego wieku wiedzą, że będą toczyć zaciętą walkę o cywilizację białego człowieka. Jak tata. Tata katopolski inteligent jest też płodny intelektualnie, wykracza poza biologię. Katopolska małżonka inteligenta nie zna tego uczucia, została sprowadzona do fizjologii. Jako przenośna macica doświadczyła jedynie pozytywnych bólów porodowych i negatywnych bólów małżeńskiego gniewu. Nie wykracza poza małżeństwo, jest elementem gospodarstwa domowego, ładnie wygląda na zdjęciach. Być może chciałaby od życia czegoś więcej, ale nie wie że ma do tego prawo i nawet nie przychodzi jej do głowy co to mogłoby być, skoro ma męża i dzieci, hura. Jej kobiecość sprowadza się do żonowania i dzieciowania. Podobno jest szczęśliwa.
Katopolski inteligent wykracza poza gospodarstwo domowe, gdzie też jest płodny. Poza płodnością w postaci płatnych manifestów dla Wprost, jest też płodność gratisowa gorszej jakości ,na blogu, za to bardziej ortodoksyjna i szczera. Jak to dobrze, że zrobiłem doktorat myśli sobie katopolski inteligent, nie ma nic lepszego jak legitymizacja wiedzy i nieulegające przedawnieniu świadectwo mądrości, wtedy można stopniowo obniżać loty; a tu dalej traktuje się człowieka poważnie.
Dzieci na pewno pójdą w ślady taty. A nawet jeśli nie pójdą krok w krok to na pewno nie będą homoseksualistami, obiecały na obrazek świętej panienki. Prędzej popełnią samobójstwo, niż narobią tatusiowi wstydu na parafii.
Tatuś jeszcze zanim został tatusiem studiował filozofię, która uczy myślenia. Myślenie niestety może sprawiać ból, kiedy jego wnioski są z góry nieokreślone, dlatego nastąpiło edukacyjne przesunięcie na zdogmatyzowaną teologię. Teraz katopolski inteligent czuje się dużo bezpieczniej. Dalej jest płodny, ale już odtwórczo bo na tym polu nic pozahoryzontowego już się nie spłodzi, co samemu twórcy nie robi większej różnicy. Zamiast tego można byłoby pomóc w obowiązkach domowych, zrobić pranie, odkurzyć; generalnie wziąć się do roboty. Na przekór temu katopolski inteligent woli odkurzyć wyimaginowanego wroga, którego będzie powtórnie zwalczał. Ewentualnie można rzucić się na głęboką wodę i napisać powieść, taką katorealistyczną powieść s.f. Jako że skłonność do ryzyka jest u naszego katolickiego bohatera minimalna, postanawia napisać jednostronicowy wirtualny odcinek i zobaczyć jak się przyjmie. Prawdziwe wyzwania jak ciąża, zwykle zwala na innych, przeważnie to płeć przeciwna. Najważniejsze jest to poczucie misji….