Rozwiązania problemu zagadnień takich jak aborcja, czy eutanazja (a więc zagadnień etycznych) nie da się scedować na lekarzy, naukowców czy jakąkolwiek inną grupę “ekspercką”, bo nie są to zagadnie wyłącznie z zakresu medycyny, lecz właśnie – są to przede wszystkim zagadnienia etyczne. Nie da sie chować głowy w piasek i powiedzieć, że to roztrzygnie nauka, bo nauka nic tu roztrzygnąć nie może.

Jakiej odpowiedzi na temat aborcji spodziewa się Pan od lekarza? Że matka przeżyje? (no bo dziecko z definicji nie)
Lekarz panu powie np., że anatomia płodu dowodzi, że płód przed osiągnięciem jakiegoś tam wieku nie ma kory mózgowej. I co z tego? To, czy taki płód kwalifikuje sie do wyskrobania czy nie to nie jest już kwestia medyczna, ale etyczna. Możemy uznać, że nie ma on jeszcze ludzkich kwalifikacji, ale równie dobrze możemy uznac inaczej – wszystko zależy od tego, jakie kwalifikacje uznamy za istotne.

W ustroju demokratycznym nie możemy tego typu roztrzygnięć podejmować inaczej niż na zasadzie decyzji większości parlamentarnej, która jest świadoma konieczności poszanowania zastanej tradycji i obyczajowości tak samo, jak konieczności uwzględnienia wymogów praktycznych i pragmatycznych życia codziennego. W demokracji to człowiek stanowi prawo a nie Bóg. Kościół musi się z tym pogodzić, ale parlamentarzyści nie mogą uciekać od odpowiedzialności i mówić, że taką a nie inną decyzję kazali im podjąć... lekarze.

Jak Pan pewnie zauważył ja nie pisze nic o prawach swieckich tylko religijnych. Katlokiem nic do np Prawosławnych i vice versa….....

niemożliwe,właśnie o to chodzi, że dzialacze ,,pro-life” chcą by ich zasady obowiązywały wszystkich, pewnie fanatyczni katolicy są też i tacy, którzy by chcieli np. powrotu zakazu rozwodów itd

Więc nie da się wg nich oddzielić tu etyki od prawa.

Prawo musi być zgodne z etyką katolicką czyli ich etyką.

Moje argumenty nie są póki co “etyczne”.
Moje argumenty są filozoficzne. Ja po prostu mówię Panu, że lekarz nie ma żadnych możliwości stwierdzenia jak to się Pan wyraził “możliwości wykonania aborcji”. Lekarz może co najwyżej stwierdzić, czy wykonanie zabiegu zagrozi życiu matki (bo życiu dziecka zagraża śmiertelnie z definicji). Lekarz może ponadto powiedzieć co nieco o kondycji płodu. Ale lekarz, ani żaden inny ‘ekspert” nic więcej Panu nie powie. Nawet, jeśli będzie z zagranicy.

Finalna decyzja jest etyczna i jest decyzją odnoszącą się do naszego rozumienia istoty człowieczeństwa. Ta jest – to oczywiste – inna dla osoby wierzącej a inna dla zatwardziałego materialisty.

Kwestia aborcji jest różnie traktowana w prawie świeckim – zmiennym oraz religijnym – niezmiennym gdyż wynikający z podstawowych zasad wiary które są również określane na podstawie dorobku nauki w kwestii życia ludzkiego.

KOpaczowa jako Katolik jest w ekskomunice – cóż w tym dziwnego, jest przecież Katoliczką jak wyznaje.

Jej wypowiedź o aborcji jest kontrowersyjna jeszcze z powodów ogólnoludzkich. W Polsce KOnstytucja chroni życie od momentu poczęcia zaś ona twierdzi, że aborcja to nic złego.

Dopuszczalność aborcji została wprowadzona do prawa ze względu na szczególne okoliczności i konflikt interesów: gwałt, poważne uszkodzenie płodu, bezpośrednie zagrożenie życia matki.
We wszystkich przypadkach aborcja nie jest łatwym rozwiązaniem i wyborem dla Matki a także dla dziecka.

Więc wypowiedź Kopaczowej o tym, że nie ma nic złego w aborcji jest dla mnie albo nonszalancją albo świadectwem ignorancji. A w świetle jej Katolicyzmu kuriozum.

Jako urzędnik Państwowy musi działać w ramach prawa – nawet jeśli jest Katolikiem. Jeśli jej sumienie nie pozwala powinna wg mnie zrezygnować z urzędu by decyzji sprzecznych z sumieniem nie podejmować.

Pozdrawiam.