Bezpośrednio do żadnego źródła nie dotarłem.
Ot znalazłem w sieci następującą informację:
„Według obowiązującej polskiej normy PN-83/P-55366 z 1983 roku Zasady składania tekstów w języku polskim można używać zarówno „zwykłych polskich cudzysłowów” jak i «francuskich cudzysłowów» (bez odstępu) dla pierwszego poziomu, oraz ‚pojedynczych polskich cudzysłowów’ albo «francuskich cudzysłowów» dla drugiego poziomu…”
Co ciekawe dotarłem również do następującej:
„Podstawowym cudzysłowem jest „ ”, tzw. apostrofowy. Jeśli wprowadzamy dodatkowy cudzysłów wewnętrzny (cytat w cytacie), używamy tzw. cudzysłowu ostrokątnego (niemieckiego): » «. Wewnątrz niego może pojawić się tzw. cudzysłów definicyjny – ‘ ’.”
(za: Europa > Urząd Publikacji > Międzyinstytucjonalny przewodnik redakcyjny > IV. Publikacje w języku polskim > 10. Zasady dotyczące tekstów > 10.1. Interpunkcja)
Proszę zwrócić uwagę, że w powyższej odpowiedzi sam łamię zasady, na które się powoływałem. Muszę wyznać, że Komputer jest nawet skłonny przyznać Panu rację – do głównego problemu jaki omawiam w tekście (tj. nadużywanie cudzysłowu jako swojego rodzaju środka stylistycznego) nasza polemika absolutnie nic nie wnosi. Pozdrawiam i czekam z kolei na Pana ewentualne wskazówki dotyczące źródeł, z których Maszyna Cyfrowa powinna skorzystać. Uważam bowiem, że na naukę nigdy nie jest za późno.
Pojednawczo nastawiony – Pecet