Otóż widzisz. Z mojej bajki on też do końca nie jest.

Oddaję mu głos. W moim przekonaniu naprawdę niepowtarzalny.

Jak pisałam byłam jednak ostro indoktrynowana :)

Natomiast historia człowieka jest wielce dająca do myślenia.

Bo ja sobie myślę tak. Jak się zagalopujesz w dzikim pędzie, to na koniec się okaże, że nawet umrzeć nie możesz, gdyż innym to nie pasuje akurat do opisu świata.

Kiedy patrzę na jego łzy i ten uśmiech idiotyczny w tym przedostatnim fragmencie, to z jednej strony wiem, że to już tylko chemia, ale z drugiej słyszę okrzyki publiczności, oklaski, śmiech…

A przecież na początku on mówi:
jeśli myślicie, że jestem zdenerwowany, to się nie mylicie

I co? Nic. Piski, śmiechy, oklaski.

Królowie się nie denerwują.

Pozdrawiam.