Norma czy hipokryzja? Wrzasku ciąg dalszy.

Czy to normalne? Pytanie wcale nie retoryczne. Ależ to jest chyba już normalne!

Jeden z blogerów txt (Wiki3) zadał pytanie, czy normalnym jest, że na stanowiska powoływani są, powoływani byli i zapewne powoływani będa ludzie, na których ciążą podejrzenia, bądź są związani różnymi więzami z innymi ludźmi, w stosunku do których istnieją poważne podejrzenia, iż ich ręce grzeszą niekoniecznie czystością.

Odpowiedź na to pytanie może być dwojaka, choć wcale nie mająca związków z niejaką Pytią. Oto problem leży nie tyle w etyczności wspomnianych działań, ile w normie. A norma jak na razie jest wcale nie taka, jakby się można było powszechnie spodziewać.

Wystarczy zajrzeć do dowolnej gazety, przebiec wzrokiem teksty na rozlicznych portalach, czy wreszcie wieczorem posłuchać i obejrzeć choćby część materiałów pokazywanych w audycjach informacyjnych. Przynajmniej ¼ z tych wiadomości dotyczy przekrętów udowodnionych lub przynajmniej podejrzewanych, z którymi związek mogą mieć lub mają urzędnicy czy politycy różnego szczebla. Zazwyczaj jedynie w przypadku co bardziej spektakularnych afer czytelnik lub konsument informacji dowiaduje się o efekcie śledztwa, procesu i wymiarze kary.

Sądy jednak nie mają obowiązku podawania swoich wyroków do wiadomości powszechnej za pomoca mediów; czynią to jedynie w sytuacjach wyjątkowych. Czemu – nie wiem. Nie wiem też, czy jesteśmy pod tym względem wyjątkiem w Europie lub na świecie. Obawiam się, że system jest wszędzie jednakowy: rządzący (obojętne na jakim poziomie) będą się zawsze wzdragali, z fałszywej skromności, z powiadamianiem obywateli, iż ich przedstawiciele byli, są lub moga być w coś zamieszani. Bo to mogłoby podważyć zaufanie do sfery rządzącej. Pląta mi sie po głowie pewne słowo na “h”, i jest ono absolutnie parlamentarne, a przynajmniej tak się na razie sądzi. Czy słusznie – nie wiem.

Idzie mi o hipokryzję. Hipokryzję, która ma wpływ na odpowiedź na pytanie postawione przez blogera Wiki3-go. Oto bowiem, jeśli liczba osobników klasy rządzącej na wszystkich szczeblach jest odpowiednio proporcjonalna do ich masy ogólnej, to może się okazać, że sytuację, jaka skłoniła do postawienia znaku zapytania przez wyżej wymienionego blogera, należy określić jako całkowicie normalną. I o żadnych żonach Cezara mowy być nie może, o teściowych nie wspominając. Ani o czystości – ich i kogokolwiek innego.

W dawnych czasach władca odpowiedniego szczebla czy też w bliskiej przyszłości, dajmy na to Xiążę Nicpoń I, weźmie po prostu i łeb utnie takiemu nieszczęśnikowi, który był dał się złapac na lep. Jego następca pięć razy się zastanowi, czy opłaca mu się powtarzać numer wykonany przez poprzednika. Ktoś wspominał o przepisach z czasów przedwojennych, gdy to celnicy dostawali w ramach premii 80% grzywny nałożonej na przestępcę. Urzędnicy też powinni być odpowiednio wynagradzani czy też dopieszczani w inny sposób przez oświeconego władcę, by im się nie opłacało robić go w konia.

Rzecz jeszcze w tym, kogo ów przestepca robi w konia – konkretnego, z imienia i przezwiska znanego władcę czy też enigmatycznych obywateli, z których składa sie naród. Oto słyszę o ZUS-ie, któremu udało się zrobić w konia kilkaset tysięcy kobiet polskich? I co? I nic. Najlepsze jest to, że wypowiadają się na ten temat byli szefowie tej instytucji (czyli wiedzieli), a aktualny nie (bo jeszcze nie wie, albo się dopiero dowiedział).

I co? I nic. I chciałoby się, by napisać na zakończenie to, co podpowiada mi mój program komputerowy, mianowicie Nicpoń. Byłabyż to odpowiedź czyli lekarstwo na nasze problemy w tym względzie? Małe, operatywne i efektywne państwka lub inne organizmy administracyjne, o uproszczonym systemie biurokratycznym, a tym samym bardziej transparentne dla obywatela? Gdzie normą byłyby takie zachowania, jakie udało się nam wyssać z mlekiem matki? I które wbrew pozorom uważamy jednak za normalne?

I wtedy nasz bloger nie musiałby zadawać pytania, co jest normalne, mając na myśli zachowanie urzędnika państwowego. Ba, on w ogóle nie miałby powodu do pomyślenia o takim pytaniu.

PS.1. Pesymiści twierdzą, że w każdej wspólczesnej konstytucji jest, co prawda niezapisana, ale jednak w domyśle zawarta reguła, iż każdy obywatel ma prawo i obowiązek robienia państwa w konia. Państwa czyli siebie.

PS.2. Jakby się ktoś pytał, to ja nie rozpocząłem żadnej krucjaty. Krucjatę się robi przeciwko innowiercom – niech mnie Pan Wyrus poprawi, jesli się mylę (przynajmniej takie wnioski można wysnuć ze żródeł pisanych cywilizacji łacińskiej oraz tradycji przekazywanej ustnie), a ja nie sądzę, by generalnie rzecz biorąc istniała jakaś zasadnicza różnica w poglądach na kwestie, jakie poruszam. Idzie mi więc nie o poglądy, a o działanie. Wrzask czynić należy, proszę Szanownych Państwa. I to okrutny!