Wedle mnie Lisowa jest tylko marketingową żoną Lisa.
Niczym więcej niż dopełnieniem.
Historia wirtualną dla brukowych mediów i ich zidiociałych odbiorców..

Firma marketingowa pod nazwą Agitator Lis zawarł spółkę małżeńską z seksowną panną obecnie Lisową.

Spółka medialna Lis & Lisowa sp. bez odpowiedzialności, oddelegowała Lisową do kampanii medialnej w TVP.
Ta stara się jak może skupić uwagę nie na tym co nie ma do powiedzenia, bo nie ma nic, czyli na osobie Lisowej.

Za jakiś czas L&L sp. bez odpowiedzialności, podpisze nowa umowę w innej telewizorni, żeby tam eksponować swój seksapil.

Jeżeli będzie to wymagane dla powodzenia spółki L&L, to spółka może zostać rozwiązana, tylko po to, np aby zostać powołaną na nowo.

Politykę robią dziś wszyscy – może więc warto do pytania wprowadzić partykułę modyfikującą: kto dziś nie robi polityki?
W debatach publicznych udział biorą niemal wszyscy, którzy potrafią werbalizować myśli. Pewnie dlatego, że jednak powoli wychodzimy z fazy politycznej anomii. W pewnych okolicznościach wszyscy angażujemy się, inwestujemy czas i intelekt, czasem ryzykujemy nawet prywatność.
Wciąż mnie fascynuje poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, dlaczego jedni staja się politycznymi ekstremistami, a inni zwolennikami liberalnej demokracji, w jakim stopniu dokonujemy racjonalnych wyborów, a w jakim kierujemy się emocjami(racjonalizując potem swoje stanowisko), jak funkcjonują polityczne instytucje w sytuacji konfliktu, jaki jest sposób podejmowania decyzji, dlaczego jedni nie chcą nawet słuchać komentarzy politycznych, a inni odpuszczą sobie brydża, żeby wysłuchać debaty w TV itd.
Wracając do Hanny – trudno nie wykorzystać szansy – na jej miejscu też pewnie próbowałabym zaistnieć, bo czemu nie? Nie zakładam z góry, że publicysta nie może być politykiem, a polityk publicystą. Wielu ludzi ma przecież potrzebę władzy, wpływu, osiągnięć
McGuire nazywa ostatnie dziesięciolecia minionego wieku “erą politycznego poznania i decyzji”(political cognition and decision era) – w przeciwieństwie do poprzednich(ery osobowości i kultury politycznej i ery postaw i zachowań politycznych). To pewnie umożliwia udział w tworzeniu polityki tych, którzy są fachowcami w zakresie nauk pomocniczych.

Defendo

co za pytanie? ci co zawsze. świnie, złodzieje, agenci i kurwy sprzedajne.

“ludzie, ludzie zwariowałem”

Politykę mają możliwość robić wszyscy, ale robią nieliczni. Ci co by mogli robić w przytłaczającej mierze oglądają telewizje. Najmniej polityki robią natomiast politycy. Oni robią głównie wrażenie.

Defendo, co do ekstremistów, to jest t dość złożona kwestia. Wchodzi w grę socjalizacja, wrażliwość, umiejętność komunikacji. Jest ciekawa książka po polsku prof Jakubowskiej na ten temat. Chyba nazywa się włąśnie “Ekstremizm”. Ostatnio też osławione badania Adomio. Ale one raczej dotyczą samej orientacji.

Co do racjonalności wyborów, t chyba niewiele w nie już wierzy. Tylko klasyczni liberałowie się ostali, ale są oni w defensywie. Roman Frydman ostatnio popełnił książkę na temat nieracjonalnych wyborów. Jescze jej nie czytałem, ale ostrze soie zęby.

Pozdrawiam

Nie, nie. Nie Adorno, chociaż oczywiście i jego warto. Adomio. Adomio jest, jak mi się zdaje neurobiologiem i bezpośrednio w mózgach poszukiwał odpowiedzi z tego co pamięta. Nie zdaje mi się jednak, żeby sama neurobiologia kiedyś przyniosła odpowiedź na pytania związane z orientacją polityczną. Raczej będzie elementem SYSTEMU, jak pisał Korzeniowski.

Frydman ma jakieś powiązania z tym gościem od nobla. Nie pamiętam tylko jakie. Może był jego uczniem, albo pierwszy na szeroką skalę odkrył nieracjonalność ekonomii.

Autorytaryzmu Polaków można uptrywać w ich wychowaniu. Konserwatywni rodzice, których głowy za PRL wietyrzył tylko kościół (trudno to nazwać wietrzeniem, ale to był jedyny wyłom w, nazwijmy to brzydko, monodyskursie) przekazywali swoim dzieciom te wasrtości, które znali, czyli posłuszeństwo i opowieści o papieżu. Reszta zachodniej zgnilizny była dla nich czymś obcym, czym więc mogliby innym nasiąkać młodzi polacy.

Inną kwestią jst polityczna i dekokratyczna apatia młodzieży. Została ona pochłonięta wirtualnym światem i komórkami i nie w głowach im myślenie, a myślenie o polityce już w ogóle. Stoją oni troche na rozdrożu, coraz częściej mainstream mówi o wolności seksualnej, o prawach człowieka, co chciała, nie chciała polska młodzież usłyszeć musi. Z drugiej strony przesiąknięci są oni poglądami swoich rodziców i rodziców swoich rodziców. I dysonans gotowy. Dlatego w badaniach często wychodzi, że młodzież jest jednoczeńnie konserwatywna i wolnościowa. Taki postmodernistyczny misz masz.