aż mi wstyd, że ilościowo Panu nie sprostałem.

Ale proszę mi wierzyć, nawet po ostrej redakcji pańskiego manifestu, główna myśl pozostałaby nienaruszona.

A myśl ta sprowadza się do tego, że wara motłochowi od Państwa. Państwo to JA (kimkolwiek by ten ja nie był). I jako JA mogę zbawić Amerykę, Irak, Chiny ponieważ ja WIEM. A wy prostaczki siedźcie cicho bo NIE WIECIE.

Do tego zupełnie niepotrzebnie wdaje się Pan w szczegóły, które swoją bezradnością psują klarowną Czystość JA i WIEM, a pojawiają się w co drugim akapicie. Przykład:

...Szwajcaria jest też krajem ludzi od wieków wolnych, bogatych i noszących broń...
...Poza tym, małe państwa są mniej trwałe jako słabsze…

Brak trwałości Szwajcarii aż rzuca się w oczy.

Dalej już jest groźnie:

...Jeśli tyran uchwali zabójstwo wszystkich pierworodnych w ramach zachcianki, i jeśli zrobi to parlament polski w ramach pozytywnej dyskryminacji na rzecz mniej inteligentnych statystycznie drugorodnych (a może to zrobić – wystarczy zmienić konstytucję), to czy będzie to jakaś różnica?...

Tyran nie uchwali. Jak mu przyjdzie ochota, to zrealizuje.
A parlament (nawet polski) nie uchwali i nie zrealizuje. Różnica niewielka, ale dla pierworodnych istotna.

a nawet strasznie:

...Wiadomo że A wojny nie zacznie, B tak. Wiadomo, że A przyniesie szkody państwu, a B je ocali, tylko że kosztem życia dziesiątków tysięcy wrogich cywili…

Wrogi cywil jest dla mnie złowrogą zbitką pojęciową.
Kontynuując matrix, co będzie gdy pan B oberwie po tyłku, rozpoczynając wojnę i gdy będzie musiał pochować dziesiątki tysięcy nie wrogich, ale swoich cywili?

I nagle, pod koniec mówi Pan tak:

...Uważam, że część rzeczy powinna być decydowana w głosowaniu powszechnym, część przez elitę, część przez głowę państwa…

Ja też tak uważam. Różnią nas tylko szczegóły wykonawcze. No i silna armia.

Ten ostatni przytyk nie oznacza, że obnoszę się z pacyfą. W moim pojęciu armia musi być supersprawna, nowoczesna, inteligentnie dowodzona i ani o pół żołnierza większa niż trzeba… I nie daj Bóg pod pana B rozkazami.

Panie Zetorze,
najdziwniejsze jest to, że bolą nas i nurtują te same problemy, a okazuje się, że dogadać się nie idzie, bo po pierwsze – gdzie indziej praprzyczyny tych problemów widzimy, a po drugie – diametralnie różnych dróg do ich rozwiązania
szukamy. Jedno dobre, że szukamy.

merlot