aż mi wstyd, że ilościowo Panu nie sprostałem.

Ale proszę mi wierzyć, nawet po ostrej redakcji pańskiego manifestu, główna myśl pozostałaby nienaruszona.

A myśl ta sprowadza się do tego, że wara motłochowi od Państwa. Państwo to JA (kimkolwiek by ten ja nie był). I jako JA mogę zbawić Amerykę, Irak, Chiny ponieważ ja WIEM. A wy prostaczki siedźcie cicho bo NIE WIECIE.

Do tego zupełnie niepotrzebnie wdaje się Pan w szczegóły, które swoją bezradnością psują klarowną Czystość JA i WIEM, a pojawiają się w co drugim akapicie. Przykład:

...Szwajcaria jest też krajem ludzi od wieków wolnych, bogatych i noszących broń...
...Poza tym, małe państwa są mniej trwałe jako słabsze…

Brak trwałości Szwajcarii aż rzuca się w oczy.

Dalej już jest groźnie:

...Jeśli tyran uchwali zabójstwo wszystkich pierworodnych w ramach zachcianki, i jeśli zrobi to parlament polski w ramach pozytywnej dyskryminacji na rzecz mniej inteligentnych statystycznie drugorodnych (a może to zrobić – wystarczy zmienić konstytucję), to czy będzie to jakaś różnica?...

Tyran nie uchwali. Jak mu przyjdzie ochota, to zrealizuje.
A parlament (nawet polski) nie uchwali i nie zrealizuje. Różnica niewielka, ale dla pierworodnych istotna.

a nawet strasznie:

...Wiadomo że A wojny nie zacznie, B tak. Wiadomo, że A przyniesie szkody państwu, a B je ocali, tylko że kosztem życia dziesiątków tysięcy wrogich cywili…

Wrogi cywil jest dla mnie złowrogą zbitką pojęciową.
Kontynuując matrix, co będzie gdy pan B oberwie po tyłku, rozpoczynając wojnę i gdy będzie musiał pochować dziesiątki tysięcy nie wrogich, ale swoich cywili?

I nagle, pod koniec mówi Pan tak:

...Uważam, że część rzeczy powinna być decydowana w głosowaniu powszechnym, część przez elitę, część przez głowę państwa…

Ja też tak uważam. Różnią nas tylko szczegóły wykonawcze. No i silna armia.

Ten ostatni przytyk nie oznacza, że obnoszę się z pacyfą. W moim pojęciu armia musi być supersprawna, nowoczesna, inteligentnie dowodzona i ani o pół żołnierza większa niż trzeba… I nie daj Bóg pod pana B rozkazami.

Panie Zetorze,
najdziwniejsze jest to, że bolą nas i nurtują te same problemy, a okazuje się, że dogadać się nie idzie, bo po pierwsze – gdzie indziej praprzyczyny tych problemów widzimy, a po drugie – diametralnie różnych dróg do ich rozwiązania
szukamy. Jedno dobre, że szukamy.

merlot

Kłaniam sie i jedziem!

Czy zrzucenie bomb atomowych na Japonie było konieczne, słuszne i czy paradoksalnie uratowało wiele istnień ludzkich? Tak. Czy lud by się na to zgodził? Duża szansa, że nie. Państwo to nie jest zabawa dla myślących sercem, aludzie myślą sercem. Państwo to zabawa dla zimnych drani.

“Inaczej się myśli na placu, inaczej w pałacu” – niepodobna zmusić społeczeństwa do przyjęcia punktu widzenia racji stanu.

Ani pana B. Ukazuję tu konieczne do zmiany wady demokracji, a nie porównuję ją z czymś innym.

Kłopot w tym, że nie Pan jej z czym porównać.

Założmy, że było, ok?

Zastaje Pan status quo i nie chce go Pan zmienić, bo nie ma porównania, chociaż widzi Pan wady. Ja poprosze o zalety, a w tym czasie rzucę parę poprawek, zobaczymy co Pan na nie powie.

Mogę natomiast zaręczyć, że w tych wszystkich sprawach decyzje podejomowane czy to bezpośrednio, czy pośrednio przez naród mogą być korygowane, a decyzje podejmowane przez satrapów – nie.

Tak, cenzus jest i był pomysłem nęcącym. Ale szalenie trudno przyjąć sprawiedliwe kryteria. Cenzus majątkowy jest przy biernym prawie wyborczym absolutnym nonsensem. A wykształcenie? kompletnie niewymierne. Znam magistrów debili i chłopów z 4 klasami o duszy filozofa…

Więc dałem test. Kto nie wie, gdyie jest Moyambik a kto to bz Kezns, rydyi nie powinien. Popytamy sie dzisiejszych posłów?

Niech Pan napisze wszystko, co Pan wie o swoim pośle i o jego głównym rywalu/rywalce w ubiegłorocznych wyborach.

Ale cieszy fakt, że nie traktuje mnie Pan jak bluźniercy czy głupiego dzieciaka, wzorem niejakiego Yayco. Zawsze dobrze pogadać, nawet z demokratą ;)

Nie zauważyłem

Demokracja jest władzą ludu. Nieograniczona władza jest tyranią. Kto dziś ogranicza lud?

Skrajny przypadek wygląda tak, że Kosovo uchwala w konstytucji legalność polowań na Serbów. Wszystko demokratycznie. Ale słodko jakoś nie.

Oczywiście aż takich skrajności nie będzie (choć Hitler demokratycznie do władzy dochodził, mając za alternatywę komunistów i socjaldemokratów jedynie). Ale kto chroni nas przed uchwaleniem jakichś bandyckich praw, na przykład nierównych podatków? Kto stoi przeciw władcy w obronie jednostki?

Niech mi Pan szczerze powie, czy radykalność sądów, którą Pan prezentuje jest przemyślana i szczera, czy też może jest to rodzaj szablonu, którym chce Pan wzmocnić swoją pozycję w dyskusji. Mam niejasne przekonanie, że o wiele łatwiej byłoby Panu znaleźć wspólny język nie tylko ze mną, ale z całą masą interesujących ludzi (pan Y na ten przykład), gdyby tylko Pana tezy były mniej kategorycznie stawiane.

Świat pławi się w dogmacie o demokracji – ja zadaję pytania. Pytania proste, i pytania zasadne. Próbuję zmieniać na lepsze. I dostaję łatkę radykała. Ja myślę, że radykał to gość, który krzyczy ze wszystko jest dobrze i zmian nie trzeba, bo nasz świat jest stabilny. Gdyby tak robiono zawsze, po dziś dzień trwałby feudalizm.

Lider partii na którą ostatnio głosowałem, a której mam do zarzucenia prawie wszystko, powiedział jakieś mało zborne hasełko o powszechnej miłości. Wywołało to rechot ogólny, ale ja uważam, że choć głeboko ukryty, tkwi w nim klucz do sprawy.

Nie chodzi o to, żebyśmy się kochali wszyscy jak leci. Chodzi o podstawowy poziom empatii pomiędzy różnymi środowiskami, o chęć dogadania się, żeby pewne rzeczy robić wspólnie. Czyli dokładnie odwrotnie, niż dzieje się to dzisiaj.

Ktoś (wybaczcie, nie pamiętam, szybko to robiłem) napisał, że lud nie decyduje o wszystkich sprawach. To jeszcze gorzej! W takim razie decydują gadające głowy. Głowy, które o ile są przystojne jak Tusk, mogą manipulowac i wycofywać sie, puszczając zasłonę dymną z kotów, laptopów i spadających satelitów. Gdzie jest ta demokratyczna debata uczonych? Gdzie ta merytoryczna dysputa? Ja widzę na ekranie bandytów którzy kradną, zasłaniając sie urodą Kasi Tusk i klaką mediów.

Wstyd mi, pisze jak najęty

Tak w połowie kończyć ...

i zamykamy ring a otwieramy debaty poniżej – tam będzie można kontynuować

wierszyki jak najbardziej – to jest całkiem poważna rzecz. Różne wierszyki podnosiły ten kraj na nogi wiele razy. Pozdrawiam pańskie 16 lat z serdecznością. Ja już je kiedyś miałem i były fajne.

Dziękuję za rycerską walkę.

merlot