Wsunął drzewce flagi w tuleję uchwytu na tarasowej poręczy, przyrzekając sobie po raz kolejny w duchu, że już na przyszły rok na pewno go odmaluje. Poprawił ustawienie i wrócił do mieszkania. Założył marynarkę, i przez chwile zastanawiał się, czy nie przypiąć znaczka Solidarności. W końcu odłożył go na półkę, poprzestając na skromnym krążku z orzełkiem. Musnął pieszczotliwie palcami długi rząd tomików Łysiaka, wyrównując zbyt wysunięte grzbiety, i wyszedł z domu.
Spojrzał z parkingu na taras, z uznaniem oceniając jego dekorację, jednocześnie notując w pamięci te, na których flagi nie wywieszono, dopasowując do nich twarze sąsiadów.

Przywiązał biało czerwoną wstążeczkę do anteny samochodowej
Potoczył przy tym wzrokiem po oknach blokowiska i wsparty mocno na piętach poruszył silnie szczęką, niechcący przypominając gest, jakim Il Duce zwykł kwitować balkonowe przemowy.
Wsunął krążek do odtwarzacza i podjechał wolno do skrzyżowania. Poprawił ustawienie lusterka, przesuwając opalizujący różaniec bliżej podstawy.
„Witaj majowa jutrzenko, Świeć naszej polskiej krainie!” zanucił wtórując słowom mazurka. Błysnęło zielone światło. Wyrzucił niedopałek przez okno, zasunął szybę, i wolno ruszył przed siebie.