Jak widzę potrafi pan zejść jeszcze niżej…

Chętnie zapytałabym jak pan sobie uzasadnia swoje chamstwo w pisaniu do mnie…

Chętnie zapytałabym czy pan zauważył, że dla pańskiego chamstwa nie ma znaczenia czy jestem młoda czy przeciwnie – w podeszłym wieku…

Chętnie wskazałabym panu, żeby się pan nie podczepiał pod wypowiedzi Pana Igły, bo ani pan zakumał, ani nie na pana nogi te progi…

Chętnie i bezlitośnie podkreśliłabym, że jeśli chodzi o stół i nożyce to strzelasz pan sobie w łeb…

Chętnie, idąc za Panem Merlotem, nakazałabym panu przeprosiny.

Nie zrobię tego jednak.

Nie zrobię ponieważ mogłoby to zainicjować kolejną wymianę zdań (wśród kulturalnych osób to się nazywa rozmową zazwyczaj), a to napawa mnie obrzydzeniem tak ogromnym, że oszczędzę tego sobie i osobom odwiedzającym mój blog.

A teraz panie Wojtas proszę zabrać swój zadek z mojego bloga w trybie natychmiastowym.

I nigdy więcej nie zabierać tu głosu.