cieszy mnie, że Pan mnie lubi. Nie mogę się w takich chwilach pozbyć obrzydliwego uczucia samozadowolenia.

Co zaś do Hegla, to chyba jednak nie.

Nawet w tym sensie, co ksiądz profesor Tischner. Nawet tak: nie.

Co prawda nie jestem antyheglistą (bo na przykład jestem genetycznym i zwierzęcym antykantystą, czyniącym wyjątek jedynie dla Rickerta i Simmel’a), ale heglistą też nie jestem. Nudzi mnie Hegel. W ogóle, moim zdaniem, klasyczna filozofia niemiecka jest usypiająca.

Sowa Minerwy nie wzlatuje u mnie o zmierzchu. O zmierzchu to już od dawna nic u mnie nie wzlatuje.

I tak sobie myślę, że system heglowski nie jest jest kwintesencją, ale tylko przejawem opozycji intelektualnej wobec panoszenia się i dążenia do ostatecznej preponderancji, dualistycznych modeli postrzegania świata, spraw ludzkich i spraw transcendentnych.

Wolę wcześniejszą propozycję Giambattisty Vico, którego Comte tak okrutnie okradł z tytułu ojca socjologii.

Pozdrawiam starannie