Umowne jest ale w tym znaczeniu, jak umowne jest to, że dajmy na to, np. na przykładzie medycyny. Kiedyś mnie znano bakterii i wogóle nie sterylizowano narzędzi medycznych. Ale to nie znaczyło, ze wtedy bekterie były niegroźne a teraz nagle stały się groźne. Więc ja bym tego umownością nie nazwał ale rozwojem cywilizacyjnym. Gdy siegniesz po Stary i Nowy Testement też widać jak na dloni w jaki sposób rosła zarowno świadomość moralna oraz wymagania Boga w stosunku do narodu wybranego. Dekalog nie był od zawsze, miłość nieprzyjaciół również. ale nie dlatego anby to była kwestia umowna ale dlatego, że jeszcze wychowywany naród wybrany nie dorósł do tak postawionej poprzeczki moralnej. Natomiast Ty sugerujesz, że wszystko jest wytwoerm człowieka a więc to co złem jest dla jednego – mówisz – może być dobrem dla innego. Gdyż jaką granicę postawisz pomiędzy dobrem a złem ? Granicę subiektywizmu?
Człowiek wg teologii jest istotą w sposób naturalny podążajacą za światłem prawdy co oznacza, że ma zdolność poznania dobra i zła w której Dobrem najwyższym jest Bóg który jest MIlością. Odkrywanie Boga wiąże się z odkrywaniem szerokiej perspektywy miłości do każdej dziedzyny życia. Bóg-milość jest lustrem dla tego co nazywamy dobrem. Jeśli lustro zbić, nie ma punktu odniesienia, nie ma dobra i nie ma milości. A jest tylko to co milością i dobrem nazwie subiektywnie każdy człowiek. gdyż każdy ma inne potrzeby, miłostki i pragnienia. Jeśli odrzucisz lustro wszystkie milostki i małe dobra są sobie równe gdyż w Twoim świecie to człowiek decyduje o tym. A skoro tak to dlaczego jeden człowiek moze ograniczać drugiego skoro człowiek człowiekowi równy.

A dlaczego w Twoim swiecie nie wszysto może byc złem i dobrem, skoro jest zarówno jedno jak i drugie produktem człowieka. czlowiek jest wolny więc może tworzyć jak subiektywnie uważa. Na jakiej podstawie w Twoim swiecie można komus zabronić ?

Zabijanie ludzi z rąk chrześcijan zawsze było złem niezależnie od epoki – za to przepraszał poprzedni papież Jan Paweł II publicznie. Więc nie jest to kwestią umowną – przynajmniej u Katolików Rzymskich.
Natomiast przypatrując się Biblii mozna odnieść takie powierzchowne wrażenie ale o tym pisałem na początku komentarza.

pozdr.

************************
“SZUKAĆ! To rzucić się w głąb samego siebie, zanurzyć się w poszukiwanie Boga;
wynurzyć się,
by szukać człowieka.”