Idę spać.

Kurde, dobry tekst pan napisał, ale jakie głupawe komentarze…:)
Pzdr

Mój komentarz, niby o braku witamin, tudzież pogodowych anomaliach traktujący, tylko z pozoru był mało poważny.

Podzielam Pańskie wrażenie, że TXT “dzieje się” jak na przyspieszonym filmie. Piszę “dzieje się”, gdyż te nakładające się na siebie procesy trudno nazwać stabilnym “rozwojem”. To jest mozaika złożona z wielu tendencji, w tym wzajemnie sprzecznych. Stąd napięcia i rozmaite irracjonalne zachowania, lub też może i racjonalne, ale mało komu zrozumiałe.

Nasze początkowe zawołanie “tworzymy niezależne media obywatelskie” było rzucone świadomie bez dolepionej metki z definicją. A to dla tej przyczyny, że stanowić ma wyzwanie dla nas wszystkich.

Moja ocena aktualnej sytuacji czy też etapu tworzenia TXT jest następująca: nadal wielu Uczestników ma skłonność traktować TXT podług różnych swoich starych nawyków, przyniesionych z innych miejsc w sieci. Najogólniej rzecz biorąc, nawyki te sprowadzają się do traktowania przestrzeni dialogu, w tym przypadku TXT, jako “niczyjej” agory, na której każdy ma prawo spierać się o wszystko, co więcej, w dowolnym stylu, co więcej, bez liczenia się (gdyż to przecież staromodne i niepraktyczne) z uczuciami innych. Nawyk ten zdaje się być tak głęboko zakorzeniony, że w kontakcie z drugim, przypadkowo pozbawionym pancerza zdatnego do wzajemnej “jazdy bez trzymanki”, odruchową reakcją jest szyderstwo, nawet jeśli zostanie ono efektownie i myląco opakowane. Powstaje tedy, milczące ale stanowcze, oczekiwanie odporności na ciosy. W tym na ciosy poniżej pasa. Jeśli komuś tej odporności brak, wypada z gry. Tak wygląda, w wielkim skrócie, rdzeń różnych przywleczonych skądiś nawyków.

Kolejnym dużym problemem, powiązanym, jest widoczna u wielu skłonność do traktowania TXT jedynie jako sceny spektaklu z udziałem własnym, z jednoczesnym zupełnym pominięciem wymiaru wspólnotowego, a co za tym idzie, odpowiedzialności za wspólnie, choćby mimowolnie, tworzoną wspólnotę. Oczywiście nie mam tu na myśli wspólnoty idei, a jeśli, to w minimalnym zakresie. Mam na myśli raczej wspólnotę miejsca, w takim sensie, w jakim w większej skali, wspólnotą jest nasza Rzeczpospolita, Polska.

W tych dwóch poważnych niedomaganiach, czyli niedomaganiu w faktycznej otwartości na spotkanie drugiego człowieka, oraz niedomaganiu w otwartości na zrozumienie dobra wspólnego, upatruję faktycznej przyczyny niemal wszystkich tarć i niesnasek. Kwestie różnic w temperamentach, kultury osobistej w jej wymiarze wyniesionych z domu i środowiska tradycji, skłonny jestem uznać za przyczyny drugorzędne. Pierwotne są moim zdaniem dwa opisane powyżej niedomagania.

Z tych właśnie niedomagań bierze się ta zadziwiająca łatwość “odchodzenia”, wyciągania ostatecznych wniosków z zaledwie strzępów wiedzy o motywach zachowań innych itp. nagminne pochopności w sądach i decyzjach.

Wszystko to jest dla mnie jeszcze jedną ilustracją, jak krucha i w istocie wirtualna jest nasza tkanka społeczna. Jak bardzo pozbawiona wspólnej idei, wspólnej wizji przyszłości. Mówię tu o Polsce, wcale nie tylko o TXT. TXT jest jedynie przykładem, odtworzeniem w mikroskali realnej dynamiki społecznej.

Dlatego dziękuję Panu za podjęcie tego tematu. To o tym warto rozmawiać, o to się spierać, bez uciekania w łatwe wątki personalne albo popową pseudopolitykę, wypełniającą po brzegi tradycyjne media.

Jest o co walczyć. Przed nami zupełnie dziewicze przestrzenie do zagospodarowania. Wierzę, że warto zrezygnować z bezpiecznego kręcenia się w kółko, by wyruszyć przed siebie i razem stworzyć coś, o czym jeszcze nikt nie napisał książki.

Jak wiadomo, największa nawet podróż rozpoczyna się od pierwszego kroku. To właśnie robimy.

Pozdrawiam,
s e r g i u s z

Pewnego rodzju błędem w który sie m.in ja łapię jest patrzenie na TXT pod

katem “wejść i odejść”. A tak w pierwszych odczuciach to widzimy.

Ważnym problemem o którym pisze Lorenzo i sergiusz jest fakt przyjmowania swoich przyzwczajeń, doświadczeń blogerskich za “doskonałość roku”.

Innymi słowy, to co gdzieś jest normą tu staje się delikatnie ujmując “ekstrawagancją” na tle.

Szczęśliwie, następuje refleksja “do przodu” i w tym miejscu jesteśmy.

Ja tak na szybko, pomyślałem sobie że udajmy się txt rekolekcje, czas oczyszczenia po zawirowaniach, przemyślenia i zadumy.

Miejsce u Lorenzo jest. (wybacz nadmierne rozgoszczenie się ale czuję że podobnie myslisz, no i nie tylko Ty)

Ucierajmy nasze txt ciasto powoli, czasem szybko, czasem zdecydowanie ale zawsze “do przodu”

Tylko ile mamy czasu skoro tutaj 3 miesiące to jak rok?

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Nie muszę niczego wybaczać, skoro o tym napisałem. Na dodatek ze wskazaniem debata txt.

Pozdrawiam serdecznie

warto odpuścić. Po prostu.
Ja wiem, że internetowa reputacja, czy jak to się tam zwie.
Ale co to właściwie jest?

A ponieważ nikt mnie nie chce cytować, sam to zrobię:-)

W pierwszym wpisie TXT napisałem m.in.:

“Nie chcę puszenia się dla samego strojenia piórek. Nie chcę szydzenia z inności. Nie chcę blogerki polegającej na budowaniu własnej pozycji kosztem wartości i zachowań, które są ważne dla innych. Mam dość nieustannej szydery. Po prostu. Nie znaczy to, że będę z tym walczył. Nie chce mi się. Po prostu będę omijał takie blogi, o ile będą. Myślę, że kluczem do naszego blogowania będzie szacunek wobec innych. No i coś, co jest oczywistą oczywistością- nie traktuję pozostałych w sposób, w jaki sam nie chciałbym być traktowany.

Było jeszcze coś takiego:

“Pamiętam moje początki w Salonie24. Równocześnie dosyć ciężki czas w życiu, gdy komentowanie w tej blogerni traktowałem, jako pole bitwy. Pole przeniesione z reala na innych. Internautów. Dopiero z czasem zacząłem blogować.”

_{I`m sexy motherfucker!}

Pan Lorenzo napisał: Niekiedy zdarza mi się skonstatować, że to ja byłem powodem takiej, a nie innej reakcji.

Wczoraj uszczypliwie dogadywałem adminom, za ich przesadny, w moim przekonaniu, interwencjonizm. Chodziło mi w tej całej sprawie o to, by zwolnić ich od konieczności reagowania; żeby to, co cytuję z pana Lorenzo każde z nas miało wbudowane i umiało być mądre nawet po szkodzie, byle szybko.

Sam staram się o tym pamiętać zawsze, gdy w reakcji mojego interlokutora pojawiają się nieoczekiwane w danym momencie emocje. Staram się traktować go poważnie i spojrzeć na problem jego oczami.

A to, że nie zawsze mi to wychodzi, to już druga sprawa…

merlot

[————]

Ten komentarz został przeniesiony tutaj z powodu naruszenia regulaminu.

@Mad Dog – to jest upomnienie. Eskalowanie negatywnych zjawisk przez ich dodatkową ekspozycję zamiast zgłoszenia do moderacji stanowi poważne naruszenie Regulaminu TXT i jest kwalifikowane jako działalność na szkodę TXT.

Redakcja TXT

...

Bez paniki. Można uczestniczyć w zbawianiu świata także bezwiednie. Marudząc choćby ;)

Komentarze przeniesione na rykowisko mogą czytać posiadacz kont Bloger oraz Komentator, niestety posiadacze kont Free ani niezalogowani nie mają tam dostępu, takie przyjęliśmy zasady.

Znam wiele osób myślących i działających autentycznie obywatelsko. Natomiast nikt tu raczej nie ma zamiaru dokonywać cudów i apelami coś kształtować. Chodzi o co innego – jasno sformułowany cel powoduje, że sami przyłączają się ludzie, którym jest po drodze, żadne apele nie są wtedy konieczne.

To podobnie jak z tą starą dobra radą: jeśli Twoja sekretarka ustawicznie się spóźnia, nie ucz jej punktualności. Zatrudnij punktualną.

Mam nadzieję, że Krzysztof Leski wróci do aktywności i pisania na TXT.