Takie spojrzenie jak prezentujesz jest oczywiste. Tyle, że pomyśl.
Cała ta wymiana polega na tym, żeby wmówić potencjalnemu klientowi, że bez naszego towaru to on żyć nie może, a jak żyje to kiepsko.

Czyli pierwsze oszustwo.
Jak już się napali to jest nasz. No bo w zależności od stopnia napalenia możemy akcentować trudności w wyprodukowaniu i otrzymaniu towaru właśnie takiej, a nie innej jakości. Sam ze swym szczupakiem jesteś najlepszym przykładem tego podbechtywania. Po Twoim zapisie jestem gotów od razu wyłożyć kasę na zakup ww środka spożywczego. A jak mi powiedzą, że akurat są kłopoty, to idodatkowo dopłacę zwłaszcza przy oszronionych kieliszkach.
Czyli drugie oszustwo.

I dopiero dalsze rozważania dotyczą przestrzegania receptury, wymiarów ochronnych itd.

I masz największe oszustwo wynikające z ludzkiej pożądliwości i zachłanności. Czyli chęć posiadania pieniądza. Bo np. w polowie (chyba) lat dziewięćdziesiątych to dolar był i 4,50 PLN. A teraz 2,40 PLN. Czyli ci co nabyli towar wierząc, że jest dobrej jakości, zostali zrobieni w bambuko. Bo okazało się, że nie zachowuje wartości w dłuższym czasie.
To też jest oszustwo.

Dlatego nawet handel musi być realizowany pod kontrolą. Czyli potrzebny jest paradygmat. (To bylo nieśmiało zaznaczone w tekście).