Ma Pani niewątpliwie rację co do slabości naszych elit politycznych. Gdyby byly mocne w XVII w. to nie byloby rozbiorów itd.

Szczerze mówiąc bylo w XX w. dwóch ministrów spraw zagranicznych, ktorzy próbowali (biorąc pod uwagę ówczesne realia) rozegrac sytuacje na nasza korzyść: jeden chcial stworzenia w Europie Środkowej strefy bezatomowej (pamięta Pani jego nazwisko?), a drugi stworzenia osi Pólnoc-Poludnie w Europie (od Skandynawii po Bulgarię).

Przeblysk geniuszu mial tez Walęsa proponując dla nas rolę holownika lub pośrednika w relacjach Zachód-Rosja. Tylko jak byc pośrednikiem i jednocześnie kopac po kostkach jedną ze stron? Nawiasem mówiąc nasze znajomości po stronie wschodniej zaczęliśmy rozgrywać przy okazji Ukrainy.

Jednakże tego rodzaju dyskusja, jaka prowadzimy może dopowadzić do szerszego uświadomienia innym, gdzie jestesmy i jakie naprawdę mamy szanse, by sie odbić od dna. A tym samym, jak to zrobić, by swoje ugrać. Nie zlością, nienawiścią, chęcią odwetu, a sprytem, z uśmiechem na twarzy. A że trochę nieszczerym? No coż, polityka jest polityką.

Czy Europa dojrzala do utworzenia silnej, nowoczesnej federacji? Chyba jeszcze nie, ale w obliczu zagrożenia ludzie szybko zmieniają poglądy, szczególnie ci, którzy mają więcej do stracenia. W końcu Stany Zjednoczone taką federacją są i jakoś im idzie, choć też mialy w swojej historii momenty bardzo kryzysowe.

W relacjach zróżnicowanych poziomów rozwoju gospodarczego wewnątrz tej samej unii/federacji paradoksalnie inwestorzy przenoszą się do krajów/czlonków, gdzie rozwój jest niższy, ze względu na lepsze warunki (niższe koszty produkcji/pracy). Co widać po inwestycjach w Czechach, na Węgrzech i w końcu w Polsce. Co prawda finansowo kraje rozwinięte będa dalej mocne, ale gdy idzie o rozwoj strukturalny będzie się to wyrównywać. Ich obywatele teraz konsumują, to co osiagnęli. My dopiero będziemy.

Przyzwyczajeni do dobrobytu i warunków socjalnych obywatele starej Europy będą musieli zacisnąć pasa, albo im będzie deficyt wzrastal coraz bardziej. My w tym czasie będziemy gonić, co sie też dzieje. Im szybciej się w ten proces wlączymy (starając się jednocześnie unikać zagrożeń), tym lepiej dla nas.

Wspomniane przez Panią unijne dyrektywy gospodarcze są próbą nie tyle uniknięcia, ile przesunięcia w czasie pojawiania się kolejnych etapów tego procesu.

Uświadomienie tego przywódcom innych państw UE jest jedyną mozliwością uniknięcia kryzysu kontynentalnego (jako konsekwencji kryzysu państw Abendlandu czyli tzw. pasa bialego czlowieka). I w tym widzę rolę Polski i jej przywódców.

A odpowiednie zapisy da się zawsze wynegocjować. Przy odpowiedniej świadomości obywatelskiej, dającej wsparcie negocjatorom. W końcu elity polityczne też się da wychować.

Pozdrawiam z szacunkiem