“W lipcu 1941 roku rozpoczęły się rozmowy polsko-ukraińskie prowadzone przez przewodniczącego Centralnego Ukraińskiego Komitetu Narodowego Wołodymyra Kubijowycza i przedstawiciela ZWZ-AK Mirosława Żuławskiego. Kontynuowane były następnie we wrześniu 1941, marcu 1942 i marcu 1943. Głównym problemem w rozmowach było uzgodnienie przebiegu przyszłej granicy. Strona ukraińska twierdziła, że w obliczu dwóch wrogów Niemiec i Rosji Sowieckiej oba narody są zmuszone do zawarcia porozumienia. Proponowali kompromis z granicą pomiędzy Sanem a Zbruczem, określając nawet szczegółowiej, że mogłaby ona przebiegać wzdłuż rzek Złotej Lipy i Oporu, pozostawiając Lwów i zagłębie naftowe po stronie polskiej. Polacy stali na stanowisku nienaruszalności wschodniej granicy II RP. Do zawarcia porozumienia nie doszło.”

a cyprusy na drzewa