Zgodnie z obietnicą przeczytałam dzisiaj, ale żałuję, że nie wczoraj. Mówię jak najpoważniej.
Nic jednak nie dzieje się bez przyczyny, teraz wiem dlaczego przeczytałam ten tekst dzisiaj.

Bo też dzisiaj poszłam porozmawiać o pracy. Nowej. W nowym miejscu. Najlepsza Szefowa mówiła, że tam ładnie i to i tamto.
Ładnie to jest na Bali – pomyślałam, ale odwłok swój zawlokłam.
W tym miejscu opisu ważne zastrzeżenie, że nie muszę szukać pracy, nie muszę jej dostać. Potraktowałam to jak nowe doświadczenie, przygodę.

Ludzie! Miejsce jak z filmów, w dodatku amerykańskich. Najwyższe półki wnętrzarskie, zapach, światło, klimacik nieco zen.
Zaprowadzono mnie do Szefa. Tak miało być. Ładnie, zrozumiale, luzik.

Siedzę, na pięknym meblu z delikatnej skóry, rozmawiam. Widzę każdy dopracowany szczegół w oświetleniu, postawie i tonie głosu rozmówcy. Odległości robią wrażenie idealnie wyliczonych.
Rozmawiam sobie widząc to wszystko.

Czytam Twój tekst i pojawia się myśl, że normalny człowiek nie widzi, bo go tego nie uczono, nie w takim zakresie. Widzę to, bo ja i ten Pan, i kolejny Pan – uczyliśmy się tego samego. Wszystko jest kwestią kierunku w jakim wykorzystasz wiedzę.
To nie było zło, lecz jedynie budowanie wizerunku miejsca i ludzi, ale to zawsze gdzieś jest na pograniczu, bo zadałam sobie pytanie po co? Po co to robią?
Chcą zatrudniać kompetentnych ludzi, to niech badają kompetencje, nie muszą się przy tym oświetlać w określony sposób.
Natychmiast pojawia się myśl, że jak robią to ze mną, a musza wiedzieć, że ja wiem, że oni wiedzą, że ja wiem, to co zrobią z klientem?
Może nic, a może nie nic. Zobaczymy.

Potem czytam Twój tekst.

Pisałam u Sergiusza, że manipulacja jest ostatnio bardziej w kręgu mojego zainteresowania, niż wcześniej. Mam taką prywatną definicję, że w gruncie rzczy manipulacja jest tworzeniem obrazu, którego nie ma, choć wydaje się być pewnym. Widzisz coś, a to nie jest tym, co widzisz – w tym jest sedno manipulacji. Jak można zaprzeczyć istnieniu czegoś, co jest ?

A teraz przełóżmy to na wszelkie poziomy ludzkiej komunikacji, dodajmy autorytety i autorytety , indywidualną umiejętność przekonywania i grupowe oczekiwania, jednostkowe zagubienie, lęk i poszukiwanie punktu oparcia.
I niech się ktoś wstrzeli w to wszystko.

Napisałaś tekst o manpiulacji w skali makro, marzy mi się napisanie takiego tekstu w skali mikro, ale wciąż poszukuję klucza, albo klucz staram się wybrać inny.

Wielkie kłamstwo może występować w małej i dużej skali. Wszystko jest kwestią odbiorcy. Zaczyna się od sprzedania czegoś, co przynajmniej jedna osoba przyjmie. Uczysz się mechanizmu, sprawdzasz jak działa. Powtarzasz na drugiej i trzeciej osobie, uwzględniając zróżnicowanie. Musisz być uważnym obserwatorem, inaczej nie osiągniesz celu. Dlatego do skutecznego manipulowania potrzebna jest inteligencja manipulanta.

Oczywiście, o czym też piszesz, próby obnażenia manipulacji znalazły swoją przeciwwagę . Można ośmieszyć, można oskarżyć i zastraszyć.
Ale wiesz co jeszcze można? Można użyć paradoksu.
Powiedzieć: oczywiście, tak jestem manipulantem, za takiego mnie biorą, za takiego mnie mają, to proste, tak sądzą ale ... , albo bez ale.

A potem bawią się, cieszą, świętują.

Z jednej strony ich żal, z drugiej jest niezgoda na skutki ich działalności. Na brud tego świata.