właśnie byłem ciekaw jakby wyrus ocenił taka partię szachów. Potem sobie pomyślałem, że wcale nie muszę ruszać pionkami, bo niby dlaczego mam grać w szachy z diabłem. Jarecki świetne rozwiązanie proponuje walnąć szatana w łeb szachownicą. A może plunąć w oczy i odwrócić szachownicę?
A może matriksem pojechać. Czyli “there’s no spoon” Nie ma szatana, bo to my zmagamy się tylko ze sobą, a diabeł to jest nam potrzebny, żeby na kogoś zwalić winę. to nie ja, to wszystko przez niego.