Trudno mi by było nie przyznać Panu racji – bowiem po latach jeżdzenia cllio i decyzji o zmianie samochodu nawet nie patrzylem w kierunku pojazdow znad Sekwany. Powiedzmy, ze wolałem się nie zakochać w kolejnej skarbonce. To zadziałał instynkt samozachowawczy.

Natomiast, choć to może głupio zabrzmi, nadal czuje sentyment do tamtej renówki, bowiem byla po prostu… “fajna”. Wiem, że to nieodpowiednie słowo na określenie pojazdu, ale on po prostu budził jakieś człowiecze uczucia. Taki był sympatyczny. Cos jak dobry kumpel, który ma milion wad, ale i tak sie go lubi.

Do niemieckich wynalazków którymi aktualnie jeżdże podchodze całkowicie technicznie. Auto i tyle. Dobre, mocne, zawsze dowiezie na miejsce, ale to tyle. Zadnych emocji. No chyba ze tych, jakie towarzyszą szybkości.

Natomiast potwierdzam całkowicie to co Pan niejako zauważył o posiadaczach japończyków. Praktycznie każdy kogo znam, zastrzega że kolejne auto to tylko z kraju kwitnacej wisni. Nawej jakby mialo być klepane na Wegrzech czy w Turcji.

Pozdrawiam przegladajac w zamyśleniu ceny uzywanych Subaru Forester i Mitsubishi Pajero Sport…