Jedna kwestia jest definicyjna, czyli to czym jest przemoc. Ubieranie niemowlaka wbrew jego woli nie jest przemocą, mycie głowy dwulatkowi mimo okrzyków niezgody też nią nie jest.

Przypomniałam sobie, że kilka lat temu moi znajomi mieli ten kłopot z głową swojej córki, takiej ponad dwuletniej. Ona nie lubiła, może nawet się bała tego jak miała tę głowę swoją dać zamoczyć leżąc na plecach w wannie. Technika znana od lat. I okropnie płakała.
Uczestniczyłam w iluś tam kąpielach, bo dla Majki to było atrakcyjne, że można kogoś dorosłego chlapać wodą bez opamiętania i pokazywać wirek. :)
Jej tata kiedyś mi powiedział, że jak jestem taka mądrala to mam jej umyć głowę, o ile przy tym nie ogłuchnę. Udało się bezboleśnie dla nas obu i bez użycia siły.

Wracając do definicji. Przemoc to intencjonalne krzywdzenie człowieka, wykorzystujące ewidentną przewagę jaką nad tą osobą mamy. To działanie naruszające prawa i dobra osobiste powodujące cierpienie i ból. Tak brzmi przyjęta definicja, w skrócie. Dotyczy wszystkich, nie tylko dzieci.

Działania profilaktyczne właśnie dlatego są tak ważne, bo mają aspekt edukacyjny. Dziś już wiemy, że dziecko to nie jest przedmiot, że nie można wszystkiego bez konsekwencji psychologicznych, że te konsekwencje są.
Sam to widzisz po swojej mamie. To są jej konsekwencje. To są też Twoje, jako syna Twojej mamy. To co nazywasz hipokryzją może być w gruncie rzeczy nieświadomością.

Ostatnio usłyszałam od młodego mężczyzny, że w gruncie rzeczy to on wolałby mieć rodziców uzależnionych od alkoholu, bo wtedy umiałby sobie dzisiaj jakkolwiek uzasadnić to, co mu zrobili. A oni nie byli uzależnieni, właściwie nie pili wcale. Sami byli dziećmi uzależnionych rodziców…

Niby nikt nie ma wątpliwości, że bicie nie jest w porządku. Niby. Bo każdy poda ileś tam sytuacji, w których bicie zracjonalizuje okolicznościami.
Niby każdy wie, że znęcanie się psychiczne… No i tak dalej.

I Polska norma jest przerażająca. Od rodzin zaczynając, a na sądach kończąc.

Przemocy można uniknąć. Można z niej zrezygnować, można nigdy jej nie stosować. Twoje zdziwienie jest dla mnie dowodem na to, jak bardzo ona jest wrośnięta w naszą świadomość. Nie wyobrażamy sobie życia, wychowywania dzieci bez niej.

Wiesz ja dotykam patologii, ale też widzę jak wielkich, pozytywnych zmian w relacjach z dziećmi doświadczają rodzice otwarci na choćby minimalne zmiany. W tym sensie współuczestniczę w takiej ilości antypatologii, że czuję się szczęściarą. Wszystko można widzieć na kilka różnych sposobów.

Przeciwdziałanie przemocy dotyczy patologii.

Ustawa, o której rozmawiamy w dotychczasowym kształcie obowiązuje już kilka lat. Wpłynęła jakoś na Twoje życie, w tym sensie żebyś doświadczył konsekwencji moich nowych standardów?

Teraz zmiana ma dotyczyć zakazu stosowania kar cielesnych wobec dzieci i innych form ich upokarzania.

Dlaczego dzieci nie miałyby mieć takich samych praw w tym względzie jak dorośli?

Dlaczego naruszanie ich nietykalności cielesnej, tak oczywistej wobec dorosłych, jest aż tak kontrowersyjne?