Czy jesteśmy w stanie zbliżyć się odrobinę do cudzej prawdy? Hmmm…

Wiesz myślę, że tak. Odrobinkę, niedużo, o pół kroku.

Jeśli chcemy. Jeśli mamy w sobie na to miejsce, jeśli zechcemy.

O ile cudze doświadczanie świata nas zainteresuje.

Każdy z nas jest tajemnicą i osobną historią.

Jesteśmy samotni ponieważ nie da się odkryć tej tajemnicy do końca, bo to jest jak odkrywanie kolejnych pokładów gdy wciąż pojawiają się nowe…

W “Kronice Ptaka Nakręcacza” jest taki fragment, w którym główny bohater pisze o swojej żonie właśnie w tym kontekście. Zagubiła mi się ta książka przy przeprowadzce, ale pobiegnę i ją kupię, i wkleję ten kawałek. Może to będzie dobry zalążek kolejnego tekstu?