Tydzień mnie nie było z powodu wyjazdu wakacyjnego i proszę. Co ja znajduję po powrocie.

Muszę przemyśleć ten swój komentarz solidnie zanim go napiszę.

Bo o roli Chandlera w moim życiu pisać nie ma potrzeby.

O kłamstwach pisać nie chcę.

Podoba mi się szczególnie to, co Pan napisał o spotkaniu dwojga samotnych ludzi. O tym jak mijają się w półmroku nastroju, półcieniu prawdy.

Pozorne razem choć być może to tylko rwąca serce potrzeba prawdziwego razem, niemożliwego.

W ciepłym świetle i najbardziej możliwej prawdzie rzeczy stają się prostsze, żywsze, możliwe do dotknięcia.

Ciekawe jak wiele Marzeń nie wytrzymuje zderzenia z rzeczywistością.