Zleciałam wprost w ryżowe pole, ale mniejsza o to teraz.

Tak sobie myślałam dzisiaj jeszcze o tym Pańskim tekście. I o tym, że właściwie to nawet o to chodzi, żeby się nie zgadzać, albo zgadzać, zaprzyjaźniać awatarowo, pisać, czytać. Po to są takie miejsca.

Trzeba o nie dbać. Gdyby każdy zaczął od siebie, to już byłoby coś. Ja wiem, że o tym właśnie Pan napisał, ale gdzieś po środku Wyspy dzisiaj mi się to w głowie zaczęło na nowo układać. Może to jej wpływ…

Oni tutaj wciąż szukają równowagi, niekoniecznie wyłącznie duchowej.

Wydaje mi się, że więź, a może nawet więcej – świadomość odczuwania więzi jest istotna. Za nią może dopiero przyjść odpowiedzialność. I działanie.