zapachniała ta wątróbka aż u mnie tutaj. I jabłka… mniam.

Dlaczego na bogów wszelakich Pan smaży na masmixie? Choćby płynnym?

No takie wyjaśnienie jest satysfakcjonujące :)

jak mogę – się staram.

Żeby się tak ten trend utrzymał...

Choć wielkiej wiary we mnie nie ma w tej sprawie :)
Zaraz się okaże zapewne, że to tylko chwilowe.

z bloga wzięte.

Wszyscy potwierdzją mój nieustanny rozwój ku kulinarnej doskonałości.

Taka jest metodologiczna prawda.

Cielęca IMO najlepsza.
Zamiast masmixu – olej arachidowy, sam bez zapachu i nic nie kradnie jabłkom. Reszta, identycznie jak w pańskim bistro.

Chociaż ostatnio wypróbowałem wariant beztłuszczowy (prawie) i bezglutenowy: obsuszone papierowym ręcznikiem kawałki wątróbki maluje się z obu stron oliwą z oliwek i smaży gwałtownie na patelni grillowej (takiej pofalowanej) po max. 2 minuty na stronę. Pod koniec, polewa się to-to kilkoma łyżkami wody i przykrywa na kolejną minutę pokrywką w celu wygenerowania lekkiego sosu.
W tej wersji jabłka i cebula nie występują, wątróbka jest jedynym bohaterem dania. Jak się jej nie przesmaży – niebo w gębie.

Zapomniałem. Dzień wcześniej można ją zabejcować aceto balsamico (ze średniej półki) albo japońszczyzną – marynatą Teryaki. Ale bez musu.

Z kucharskim pozdrowieniem,

merlot

to jest dobry trop.

Niestety olej arszydowy mam zakazany dla jego alergiczności.

Jak akurat mam, to używam takiego z pestek winogron, też jest niezły…

bezmięsny, a juści :) sery? tak, o ile nie są podpuszczkowe, a o takie trudno.

ale za to yayka jak najbardziej. z tym że tylko od mojego sąsiada. :)

“Moja religia kończy się na Judaszu. Patron od beznadziejnych spraw.”

ja wino lubię, nawet bardzo, ale się na nim kompletnie nie znam :) a do jedzenia wolę zwykłe piwo albo jeszcze zwyklejszą wodę

wino raczej pijam samodzielnie bez dodatków. ostatnio dostałem przepysznego Dingaca i wypiłem go li tylko w towarzystwie razowego chleba i fety – czy to profanacja?

“Moja religia kończy się na Judaszu. Patron od beznadziejnych spraw.”

jestem bez pamięci zakochany w oliwkach. w Chorwacji pijaliśmy Dingaca w właśnie z czarnymi oliwkami z ziołowej zalewy. pyszota.

“Moja religia kończy się na Judaszu. Patron od beznadziejnych spraw.”

orzechów u mnie dostatek bo co roku rodzą je dwa wielkie drzewa okalające naszą chałupę. włoskie rzecz jasna.

taki zestawik – feta+trochę orzechów+oliwki+kilka kropel dziewiczej oliwy i grubo zmielony pieprz to jest coś fenomenalnego.

“Moja religia kończy się na Judaszu. Patron od beznadziejnych spraw.”

znaczy ma Pan pelne przygotowanie do czerwonego wina.

Na gorąco bakłażanik z grillaposmarowany przed pieczeniem oliwą z ziołami.

Albo takie zawijaski, gdzie w środku bakłażana jest feta…

smakowity, takze samo jak i uwagi.
Ja co prawda dałbym duzo cebuli a jabłkom dałbym nieco pitosu popuścić.
lubię bardziej wątróbkę zciętą niż krwistą ale w właśnie w sosie kwaśno słodkim.

A co do wina, to też wolę samo w sobie, pewnie dlatego, że się nie znam?
I do tego wina, takie różne kawałki chleba, sera, oliwki, wedlinę no i jeszcze byłem częstowany pare razy u jednego fajnego kolegi co się zna, pomidorami suszonymi, w oliwie macerowanymi.
I to właśnie było to.
Igła

są dwie rzeczy.

Osobna rzecz to dobre wino samo w sobie. Do niego to takie przegryzki nawet lepsze, bo każda inny smak za sobą ciągnie.

A druga sprawa, to dobrać wino do jedzenia. Wino może być troszkę sląbsze, ale musi być dopasowane.

PS Jak się zdaje, Pańska śmiała akcja na cudzym blogu, i moja nazbyt szybka riposta, przynajmniej jedną Panu rzecz z głowy zdjęła.

Nie jestem wdzięczny. Choć może to i lepiej, żebym się na winach koncentrował.

Smak, wina jak i komenta, długo można ( jeszcze potem ) smakować.
Wiec nie bądź pan taki chybki we wnioskach.

A co do alkoholu do posiłków!!!

To powiem szczerze, że z moich doświadczeń, licząc od rodzinnych, to wręcz powiem, że obrzydliwe mam.
Ciepła wódka do gorącego rosołu, a jakże. Wino, a jakie to kiedyś wino było?
No to może koniaczek do kotleta? Niepowiem, nie odmówię. A piwo?
A co to tu budka jaka?
No to może drinka z soczkiem pomarańczowym z Peweksu, i herbatkę, i sernik?
Czemu nie?

I jak się z tego podnieść?
Nadal tak serwują “na imieninach u cioci”.

Igła

ja jako wódki niepijący, żadnego życia towarzyskiego nie mam, Panie Igło.

W mojej grupie wiekowej wino się nie przyjęło.

na zdrowie… ja też muszę flaszkę tego specyfiku zakupić :)

“Moja religia kończy się na Judaszu. Patron od beznadziejnych spraw.”

ale drogi skubaniec jest… ja ostatnio kupiłem z Tao Tao i był dobry jak na taką cenę (chyba 11 PLN za 0,7 l)

“Moja religia kończy się na Judaszu. Patron od beznadziejnych spraw.”

to właśnie na ryżowym, japońsko-chińskim zrobiłem. 16 złotych, 0,4 l w Bomi, niestety. Ale warto było.

merlot

po raz kolejny sprawiłeś mnie Pan ucztę duchową,dzięki śliczne!
Mogę ja czytać i marzyć przy tych Pańskich gawędach kulinarno-enologicznych.

Przywilejem mego wieku,a bardziej eksperymentów na sobie,swojej wątrobie i żołądku,jest teraz,że nie mogę pozwolić sobie na różne takie tam specjały,czy ekskstrawagancje.
Dobrze jest,że od czasu do czasu wino mogę wypić.

Nadawcą tyż.

Polityczne dywagacje wychodzą mi ostatnio słabo, jako że nie jestem w stanie wykrzesać w sobie stosownej zajadłości na aktualne tematy, a i zajadłość koleżeństwa odbieram nie zawsze najlepiej.
Naturalną zatem koleją rzeczy wybieram emigrację wewnętrzną na smakoszku i chwilowo tamże publikował będę.

Jeżeli miałby Pan jakieś życzenia co do pierwszego posiłku regeneracyjnego to chętnie usłyszę.

merlot (w kwestiach enologicznych to się do Pana jednak oodwoływał będę...)

ja nie na temat watrobowy, choc uwielbiam – nawet i bez wina.

ja tylko zaznaczę, ze Pan rzeczy bardzo paważne pisze. a ze jednoczesnie lekkie w formie? to tylko ich plus. i sromota tych, co tak nie potrafia.

pozdrawiam i spodziewam sie powaznych rzeczy przed Panskim do Lorenzogrodu wyjazdem.

odechciało mi się

nie wierze. to znaczy wierze, ale… zrzucam to na karb zawirowan na txt. nie moze tu Pana nie byc…

Ja uwazam, ze nie moze. Sila txt w moim rozumieniu sa miejsca takie jak chocby u Pana czy Pana Lorenzo. Jest tych miejsc jeszcze pare. Ale nie dużo. To miejsca, w ktorych – jak to pisze Merlot, dylizans ma zaprzegniete konie i na kozle mieszcza sie wszyscy.
I to nie jest tak, ze sobie nagle ktos postanowi ze on tez sie zapisze do tej grupy. Tak sie nie da. Nie potrafie tego wytlumaczyc, ale Pan wie o co mi chodzi.

Kiedy ludzie zaczynaja rozmawiac, to potem trudno im na siebie wrzeszczec. Poziom zacietrzewienia maleje. Tych miejsc do rozmow musi być na tyle, by wrzaskowiska nie zdominowaly sceny. Jedno z kluczowych miejsc jest u Pana. Strata kazdego takiego miejsca spycha TXT w strone S24bis.

Wypowiadam sie wiec we wlasnym imieniu. Dla mnie to miejsce nie moze istniec w obecnym ksztalcie takze bez Pana.

to powinno isc na prv, ale nie bardzo wiem jak to zrobic. moze Pan ta wypowiedz po przeczytaniu usunac, by nie bruzdzila na watku.

pozdrawiam.

ja po prostu się jakoś tak spodziewam, po Panu i Panu podobnych kilku osobach, ze cierpliwosc i zrozumienie dla goracych i nieprzemyslanych czasem zachowan co poniektorych wygra. ot, cala filozofia ;-)

pozdrawiam.

Ja to z innego świata jestem. Jak ja bym Panu powiedziała skąd ja wiem o istnieniu salonu, a inni by to przeczytali to śmiech gromki by nie milknął tygodniami.
Pod wpływem kilku wpisów w txt poszłam tam zobaczyć. I tamtejszej rzeczywistości to ja już nie tylko nie rozumiem, ale też mam bardziej ogólne wątpliwości.

Z tej perspektywy jestem głęboko przekonana o różnicach. Txt jeszcze nawet nie zbliżyło się do salonu.

Resztę napisałam tam, gdzie jest do tego lepsze miejsce. Tutaj aromat i wątróbka.

Z tym akurat się zgodzę. Wyobraża sobie Pan?

Tak to jest pewnie. Ja niedawno zrobiłam coś podobnego. Przeciwstawiłam się pewnemu monopolowi, to jest historia długa i może o niej napiszę dla naprzykładu.

W każdym razie, ten monopol był twardy i wszyscy uznali już, że to prawda jest objawiona. Ja to naruszyłam lecz przez długi czas nie mogłam się uwolnić od odniesień. Nadal z tym toczę boje w głowach ludzi. Z dobrym niekiedy skutkiem.

Nadzieja Panie Yayco umiera ostatnia.

się znow mi udało na TXT zalogować.

Odniesienia się ciągną za człowiekiem.

Ale czasami nie należy o nich głośno mówić. Nawet jak są w kazdej komorce skóry.

Innych to zrazi, zasmuci, odepchnie.

Ide stąd, bo inne wino teraz piję...

Dziękuję za dobre słowa.
Na razie w beczce siedzę, więc do Wielkiej Nocy będę pisał o winach do szuflady , ale na pewno to potem opublikuję.

A z tym masmixem to trochę żartowałem. Jak patelnia wysoka, to straty są niewielki. Zresztą masmix mało pryska.

Pozdrawiam