jak zaczynałem przygodę ze słowem – a było to już chyba z 12 lat temu napisałem taki grafomański tekst (tak jakby coś z tym moim grafomaństwem sie poprawiło do dziś):

W salonie niezależnych
Każdy zależny jest od drugiego
Jeden mniej drugi bardziej
W salonie niezależnych
Gdzie każdy stara się być sobą
Wszystko się traci
W salonie niezależnych
Wszyscy tańczą jednym krokiem
Może trochę innym
Na pierwszy rzut oka każdy zupełnie innym
Lecz wszyscy w tym samym rytmie
Rytmie szczęścia i zabawy
Nagle dostrzeżesz jednego co nie tańczy
Jednego stojącego, patrzącego
Jedynego członka klubu
Niezależności, Wolności i Bycia
Dla niego salon został stworzony
Stworzony przez niego
Tak aby w salonie niezależnych każdy był zależny

A tera doceń moje poświecenie żem wydobył to z lamusa szuflady :D
ps zabawne jak bardzo potwierdza się to że wiersz (nawet grafomański) może być interpretowany na rózne sposoby – tak jak sobie przypominam zupełnie był o czym innym, a teraz mi sie przypomniał bo pasuje jak ulał.
pozdro

—
qatryk.pl