Nie chce mi sie dziś gadać, ale dla Ciebie jak zwykle zrobię wyjątek.

Zastanawiałam się gdzie wpisać ten komentarz, bo w sumie będzie raczej offtopicowo i kameralnie.

Obserwuję Twoje blogowe poczynania juz grubo ponad rok, może nawet około dwóch lat? Nie pamiętam.
Myślę, że coś tam już o Tobie wiem. O Tobie, nie o grzesiowym awatarze.

Jedna rzecz mnie intryguje, ale o niej będzie na końcu :)

Zatem – obserwuję, czytam Twoje notki, czytam komentarze które wpisujesz innym, czasem sama z Tobą rozmawiam. Z reguły dość blisko mi do Twoich poglądow, choć oczywiście w niektórych kwestiach różnimy się diametralnie.

Zabrzmi to pewnie nieznośnie patetycznie – uważam, że jesteś klasycznym przykładem człowieka dialogu .
Rozmawiasz ze wszystkimi, zarówno z tymi, którzy odczuwają i odbierają rzeczywistość na tych samych falach, jak też z ludźmi ktorzy budują swój swiat wokół całkiem innych wartości.

Niejednokrotnie widziałam, jak rzucałeś się w wir bardzo ostrych dyskusji, broniąc zażarcie spraw, które uznałeś słuszne i dobre. I bardzo często obrywało Ci się od ludzi stojących po drugiej stronie barykady. Często atakowali Cę w bardzo niewyszukany i brutalny lub nawet nikczemny sposób.

Myślę, że większość osób na Twoim miejscu bardzo szybko odpuściłaby sobie wszelkie próby rozmowy z ludźmi, ktorzy nie mają bladego pojęcia czym jest dialog, za to swietnie wiedzą na czym polega walenie się po łbach, obrzucanie błotem i inne tego typu wyczyny.

Ale nie Ty… :)

Niezmordowanie włączasz się w dyskusje, których klimat i uczestnicy jako żywo przywodzą na myśl jakąś “knajpę morderców”. Usiłujesz rozmawiać, tłumaczyć, czasem wchodzisz w rolę mediatora między zwaśnionymi stronami.

Zauważyłam również, że rozmawiasz z ludźmi, z którymi nie rozmawia cała reszta “towarzystwa”.

Jestem pod wrażeniem:)

Napisałam to wszystko w jednym celu – aby zadać Ci podstawowe pytanie:

Grzesiu, z czego Ty jesteś zrobiony???? :)