Aha, to bardzo odkrywcze, co Pan napisał. Gdyby nie Pan, nie wpadłbym nigdy na to, że zarówno w biznesie jak i w polityce funkcjonują pisane i niepisane odmiany NDA.

Już bez złośliwości: co ma piernik do wiatraka? Czy owa, skądinąd często konieczna poufność ma być usprawiedliwieniem nawet dla popierania braku transparentności w rozliczaniu kosztów podróży MEPów?

Mnie tu interesuje dlaczego w tak zdawałoby się oczywistych kwestiach, które z łatwością można obiektywnie ocenić, Pan ucieka się do pogadanek dla gimnazjalistów o znaczeniu poufności w biznesie i polityce.

Dlaczego niechętnie piętnuje Pan traktowanie polityki jako takiego dużego biznesu.

Czy zdaje Pan sobie sprawę, że głoszenie takich opinii promuje cyniczny pragmatyzm odarty nie tylko z etyki, ale nawet z elementarnej przyzwoitości?

Nie pytam o, ani nie kwestionuję Pana ew. dobrych intencji. Pytam o to, czy jest Pan świadomy wymowy takiego stanowiska?