Ja tu bywam, w zasadzie, regularnie. Tylko się czasem nie rzucam w oczy (Niespodziewany koniec lata, o ile pamiętam)

Iluż to ciekawych ludzi z jeszcze ciekawszymi opowieściami spotkać można w tej kwaterze. Nawet kącik porad praktycznych.

O lataniu sierrą to jednak jeszcze przy następnej okazji, bo czytanie tak wyczerpuje, że sił brak na pisanie. A roboty dużo.

A opowieści o wesołym pociągu Maksa, o majsterkowaniu tudzież o nożu w dłoni Mindrunnera przywołują następne skojarzenia…

Jeszcze chwila, a powiem, że mi się życie przed oczami przewija.

Pozdrawiam tłumiąc ziewnięcie.