że mnie to dziwi.
Znaczy te wszystkie takie różne animozje i inne.
Obrażanie się, najeżanie z setek różnych powodów.
Na wszystkich, na dyskutantów, adminów, tych, co nie dyskutują itd:)
Ja mam tak, że se myślę, że najwazniejsze jest dla mnie pisanie.
I rozmowa, która choć sprawia wrażenie monologu może czasem to stara się być rozmową.
No i dlatego nawet jak chcę, to myślę, że nie ma sensu się obrażać.
Zresztą ja żem osobą, która się nie obraża nigdy, najwyżej mam osoby, z którymi nie gadam lub nie chcę gadać.
A w ogóle to wszystko dziwne, bo tak, chcę-gadam, nie chcę-nie gadam, chcę-pisze tu, nie chcę-nie piszę.
W sumie jakoś nawet jakbym się chciał pokłócić o jakiś tekstowiskowy problem, znaczy dotyczący jego funkcjonowania czy osób tu piszących, to nie umiem.

A zresztą u deMello wyczytałżem, że obrazić nas można (urazić) tylko wtedy, gdy tak naprawde my tego chcemy.
Więc ja nie chcę:)
I sobie piszem.
A reszta, reszta nie ma właściwie znaczenia.
A jak zacznie mieć, to zawsze można się po prostu stąd albo i z netu ewakuować.
pzdr
A i jeszcze jedno

i pomyśleć że dorosłe jeże spotykają się na mieście i czasem dziwnie kukuryczą

z tego co grzes pisze dobre fluidy płyną (o dziwo) de Mello powiedziałby też, do jeżyków:

o co się jeżysz? o to że komuś twoje tuptanie się nie podoba – przecie nie o twoje miłe kolce niosące jabłko. następnym razem pomyśl nad bamboszami, może nikogo nie obudzisz

pozdrawiam

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

bo czy od jeża można dostać wilka (mam wrażenie, że się z czymś takim spotkałem ostatnio)?

Zresztą, mnie się to źwierzę kojarzy głównie ze słynną Piosenką o jeżu nuconą przez Nianię Ogg (na zmianę z wiekopomnym utworem Laska maga ma czubku gałkę).

Jak ktoś zna Nianię Ogg to wie (a jak ktoś nie zna, to niech się cieszy), że Piosenka o jeżu ma nieskończenie wiele zwrotek i wciąż powstają nowe. Są nawet polskie wersje apokryficzne.

Ale poniżej będzie jedna z wersji bliskich oficjalnej. I tyle względem jeża.

___

The Hedgehog Song (Matthew Crosby)

Bestiality sure is a fun thing to do
But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals, you can have ball
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS 1:
The spines on his back are too sharp for a man
They’ll give you a pain in the worst place they can
The result I think you’ll find will appall:
The hedgehog can never be buggered at all!

Mounting a horse can often be fun
An elephant too; though he weighs half a ton
Even a mouse (though his hole is quite small)
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS 2:
The spines on his back are so awful thick
you’ll end up with naught but a painful prick.
He has an impregnable hole when curled up in a ball,
Hence the hedgehog can never be buggered at all!

Screwing a cow while she goes moo-moo
Will be entertaining to both her and you
Or you might try a tiger, if you have enough gall
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS 3:
(So here’s to the hedgehog, he’s sharp as they come
You’ll never get through his impregnable bum
With his nose up his arsehole and rolled in a ball
The hedgehog can never be buggered at all)

CHORUS
A fish is refreshing, although a bit wet
And a cat or a dog can be more than a pet
Even a giraffe (despite being so tall)
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
You can manage a snake, though its poison might kill
It’s amazing how humping a camel will thrill
You can go with a snail if you slow to a crawl
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
You can ravish a sloth but it would take all night
With a shark it is faster, but the darned beast might bite
We already mentioned the horse, you may recall
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
You can roger a skunk if you can stand the smell
Or even an oyster, should he let go of his shell
A troll can be rocky if down you should fall
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
For slippery fun, you can cornhole an otter
Or pego a pig after parting his trotters
Or tumble a tapir, though the prospect appall
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
For prosimian fun, you can bugger a lemur
To bolster your name as a pervert and schemer
The lemurs cry “Frink!” as a coy mating call
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
Antipodean pranks — you can futter a wombat
Or strive with a ‘roo in venereal combat
Or hump a goanna — go on, do it all
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
A moose is amusing, a squid quite confusing
Or try on a rhino if you fancy a bruising,
Or mountin’ a mountain goat (careful, don’t fall!)
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
You could thrust with a thrush if you fancy a climb,
Or pork a few piglets if you have the time,
A skinhead’s pet cat if you don’t mind a brawl,
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
A sheep that’s named ‘Flossy’ is warm you shall see,
You can try with a wasp, you can try with a bee.
You can hump with the dog that sleeps in the hall,
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
A lion is frisky, a leopard is fun,
But to keep up with them you may have to run.
You’ll be liked by the fleas at the flea-market stall,
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
A hippo is funny but take care if underneath,
A pirhana is pleasant but watch out for his teeth.
Get a rodent, they can be found in the mall,
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
You tail-lifting buggers from Ramtop or plain
If you take my advice you will save yourself pain
When the base urges strike you it’s best to recall
That the hedgehog can never be buggered at all

CHORUS
Your hedgehog’s a handful and cute as a bun
You’d think he’d be perfect for animal fun
But hatpin-like pubic hairs prove to us all
That the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
You can top a giraffe if you stand on a stool
Though a Jack Russell might make you look like a fool
But the fact still remains that if you want to ball
The hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
You can hump a baboon if it doesn’t hump you
And a wildebeest’s really got something quite gnu
Carouse with a louse if your weenie is small
But the hedgehog can never be buggered at all.

CHORUS
It’s hard with a crab ‘cause its bum’s watertight
The best way is sideways, then twist to the right
If you screw one, be thankful as shorewards you crawl
For the hedgehog can never be buggered at all.

że tego całego Szekspira w życiu na oczy nie słyszał ani na uszy nie widział. Tym bardziej jego języka. Wierzyć mu? A jak się najeży? Same dylematy.

ło matko!

Poza tym przecież wszystko jest możliwe, choćby taki drobiazg jak wilk od jeża.

wilka na szczęście udało mi się zaleczyć.
Mimo to, z deszczu pod rynnę... za oknem.

Znów muszę zakwalifikować się do mniejszości, w dodatku jednoosobowej; zaobserwowałam bowiem u siebie syndrom żaby.

Polega on na omijaniu szerokim łukiem wszystkich najeżonych.

znalazłem iunctim między tymi świństwami a światem realnym.

na YouTube jest czeska wersja…

Może to Panu Grzesiowi podejdzie…

JeŻ to drapieŻca jest poŻyteczny wielce, bo Żre Żuki, zanim nas poŻrą. Taki JeŻow teŻ był drapieŻny, a padł ofiarą bardziej krwioŻerczego wataŻki. JeŻę się, nie do końca wprowadzona w arkana, czuję się niecięŻko obraŻona, a jeŻeli mnie w jeŻyny wpuszczacie, to kolce wytęŻę i Żgać będę Żarliwie.

Dzięki za podpowiedź, nowy smoczek do kolekcji sporządzę :))

a przecież są już niezłe (choć szczątkowe tłumaczenia ) :

I stułbię, i żółwia (lecz bardzo powoli),
I kota, i myszę (gramatyka boli),
I skunksa wonnego jak świeża rezeda – To wszystko już miałem. Lecz jeża się nie da.

taka propozycja.
Panu Igle trza zakazać rozmowy z nowymi tekstoiwczami, znaczy okres kwarantanny mu wyznaczać, jak oni się tu trochę opisza, pogadają itd, to dopiero wtedy go dopuścić.
:)
Bo inaczej to gości odstraszać będzie, co się z nimi nie zgadzać będą i od Prawdziwych Polaków czy Feministek wyzywać.

nie wolno nikomu niczego zakazywac. ;-)
wiesz, czym to sie kończy. albo sie kazdy bedzie sam hamowal, albo nic z tego nie bedzie. nie zakazy, tylko dobra wola. ja tam osobiscie od Igly w leb nie dostalem, choc czasem i pod PP i pod feministki podpadalem. ;-)
GM mial racje – trzeba sie mocno przegryzc przez pewien kod jezykowy TXT by sie zaaklimatyzowac.

ja przyznaje sie bez bicia, ze znacznej czesci wypowiedzi czesci konfederatow nie rozumiem, co nie jest oznaka braku komukatywnosci piszacego, tylko gladzi moich zwojow mozgowych. najczesciej zacheca mnie to do uruchamiania netu i szukania, co tez autor mial na mysli. z roznym skutkiem.
tekstowisko ogladane z zewnatrz rzeczywiscie przypomina troche zamkniety zakon. poniewaz znamy wszyscy wiekszosc wlasnych tekstow i czyta sie praktycznie na pniu kazda notke i komentarze, to potem system odniesien i pewnien “slang” moze utrudniac zrozumienie “nowym” o czym rozmawiamy.

dziwić podejrzeniom o funkcjonowaniu niestniejacej grupy spiskowej? Mówię Panu, że Bilderberg będzie niebawem przy nas pikusiem :-)), a abonamenty dostępu do txt będą sprzedawane na czarnym rynku, nie mówiąc o oficjalnych notowaniach na GPW. Co ja mówię – na NYSE!

Pozdrawiam optymistycznie

Rzeczywistość jest płynna, żeby nie powiedzieć dynamiczna. A gdzie oni pójdą, ci co maja zamiar odejść? Gorzej przecież już być nie może nigdzie, a jak wiadomo wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma.

Mnie tam na txt dobrze, jak będę w końcu sam do siebie pisał i sam siebie czytał, to może się wreszcie docenię:-)) Proszę sobie wyobrazić luksus takiej sytuacji: jak będe chciał komuś dać w ucho, to dam w ucho sobie. I do kogo będę mógł miec pretensje? Jakież to wygodne.

Z drugiej strony jakże twórczo będe mógł rozwinąc moją koncepcję poprawiania sobie samopoczucia na dzień dobry, o której pisałem Panu Markowi O. Już nie tylko banerek przed łóżkiem z napisem “Dzień dobry łaskawco!” i całowanie się po rękach zaraz po obudzeniu. Oto oprócz gimnastycznych ćwiczeń związanych z podejmowaniem siebie samego pod nogi będe mógł pisać peany na moją cześc, ale także i pluć na siebie zasiadłszy do komputera.

Widzi Pani, ile to korzyści z istnienia txt dla szarego człowieka wynika?

Pozdrawiam tekstowicznie

I kto rozważa porzucenie, bo jak zwykle nic nie wiem.

Zrób sobie trawestację znanego tekstu Lejzorka Rojsztwanca: “Zwalniają, znaczy się będą przyjmować”.

ja tu u Merlota jestem takze z polecenia wie Pan kogo. z jednego rekawa wystaje mi gazrurka, a z drugiego obrzyn. parasol pachnie arszenikiem, a w kieszeni mam pelargonie.
tak wiec niech ten Spiritus vel Gorzał czy jak mu tam bedzie czujny i omija ciemniejsze bramy miasteczka…

Czy Szanowne Państwo (niektóre) mogłoby się na coś w końcu zdecydować?
Jedni wzosili niedawno postulaty niespijania sobie z dzióbków, bo nudą wieje.
Inni dziś marudzą na jeżenie się, bo kilka ostrzejszych (niż zwykle migdalenie się ) zdań się wysypało.
Ale i tak najfajniejsi są Ci, którzy popierają obydwa postulaty. A jacy zabawni… :)

Piszmy swoje, rozmawiajmy każdy po swojemu. I tyle, pszem Państwa.

Panu Lorenzo, za pyszne komentarze w tym wątku, specjalne ukłony przesyłam…

no to wlasnie piszemy po swojemu i rozmawiamy po swojemu, a ze o gadaniu? kazdy temat, ktory przyciąga ludzi, jest dobry.

Widać mój przekaz po naciśnięciu klawisza “enter” zaczął żyć rozumieniem innych. :)
Wyjaśnienie odautorskie: zupełnie nie jestem zainteresowana próbami tworzenia jakiś dziwnych, nowych standardów, poza tymi wynikającymi z norm przyjętych ogólnie. Nie pozwolę się leczyć z przypadłości, które są tylko i wyłącznie urojeniami diagnostów.
Jeśli mam ochotę się najeżyć to po prostu to zrobię. Jeśli jakiś tekst szczególnie mi się spodoba to nie omieszkam polać miodkiem serce autora. I zdaje mi się, nie nie ja jedna tak robię. :)

W ramach najlepiej wyglądają wciśnięte w nie obrazy…

trzeba było Griszqa, żeby rozmowa stała się poważna, co w niczym nie umniejsza rangi i urody dyskusji o trudnościach posiąścia (posiądnięcia?) Jeża.

Odpowiem tylko na pierwszy wpis Griszka, bo w ciągu dnia absorbują mnie inne klimaty:

A więc: Syndrom Jeża jest napisany jak najbardziej wprost, tylko lekko przystrojony quasi literackim ego autora. Zakamuflowany wtręt osobisty do WSP Yayco i owszem w tekście się znajduje, ale nie stanowi o istocie problemu.

Problem jest bardzo prosty – z różnych przyczyn nasza wrażliwość i drażliwość zbyt często powoduje kryzysy w egzystowaniu firmy. Ponieważ w niczyim zachowaniu (nawet najbardziej krytykowanym przez resztę) nie umiem się dopatrzyć woli rozwalenia TXT, pomyślałem sobie, że warto by było jakieś rozwiązania wspólnie wykoncypować.

Kłócimy się o emocje i kinderszubę Delili w dyskusji aborcyjnej. Pan Yayco i większość z Was uznali pierwszeństwo właściwego zachowania; ja, broniąc Delili rozgrzeszałem ją jej emocjami.

To jest temat do rozmowy, a nie do gwałtownego jej zakończenia. Nawet, jeżeli nie widzi się w danym momencie cienia porozumienia.

Więź intelektualna i emocjonalna, którą z Wami nawiązałem jest dla mnie szalenie istotnym powodem traktowania TXT jako czegoś wyjątkowego. Stąd ciągłe próby zaglądania innym w duszę przez ramię. Oczywiście zdarza mi się przesadzić – i w najlepszym razie nabawić się wilka.

No to tyle. Wracam do roboty.

Nie wywołuj wilka z lasu! Bo ja już widzę jego paszczękę z wyszczerzonymi zębiskami i błyszczące złośliwie ślepia! Jak zaatakuje będzie jatka!

Odczepcie się od wilków, a w szczególności od mojego;-)

W stadzie, o którym dyskutujemy panuje totalny woluntaryzm i żadna stała hierarchia nie istnieje. Lub inaczej – istnieje cały szereg konkurencyjnych hierarchii, zmieniających się zresztą często w rytm zmian nastrojów indywidualnych i zbiorowego mood TXT.

Co zresztą ma swój duży urok.

Merlocie, jako uzaleŻniona od merlotu czary w rŻniętej czarze pijanego (rzadko, ku mojemu Żalowi), to ja od pasaŻu Pana fraz – poŻądliwie Żądnym wzrokiem mym kaŻonego -zaleŻnam jest. Nie persyflaŻ to, a prawda – melanŻ Pan w kolaŻach moich wyobraŻeń wprowadzasz, wodzisz przez pejzaŻe bezdroŻy, a donŻuanerią potęŻną swą mnie, wraŻliwą na miraŻe półŻartów, witraŻe Twych wyraŻeń (godne apanaży), do poŻałowania godnej bezbronności doprowadzasz. OręŻ odkladam, róŻę Ci wręczam w zmian za komplementy , uniŻony – choć niepokorny – ukłon składam, ŻorŻetowej tren sukni w tył odrzucając, lekko zaróŻowiona zaŻenowaniem wstydliwym… :)
Defendo

ech, no dobra – no to ja tez zagladam Tobie, Delilah i Gretchen w dekolt. tylko za chiny ludowe nie wiem, w co zagladam Tomkowi, Maksowi lub Igle… musze zaczac brac to pod uwage…

a strzelanie focha jest w porzadku. jak sie czlowiek czuje dobrze wsrod innych, to wlasnie sobie pozwala na strzelanie focha. w innym przypadku strzelanie focha nie ma sensu. wiec te fochy to kolejny wskaznik istnienia tekstowicowskiej watahy. ;-)

róŻa prześliczna, dzięki!

Mam status komentatora – wyłącznie. Słowo traktuję śmiertelnie poważnie, znam jego moc, nie tylko niszczącą, ale kreatywną. Język j e s t narzędziem poznania, stąd tyle rodzajów poznania, ilu ludzi(jaki język takie poznanie, bogatszy może dać pełniejsze, chociaż niekoniecznie). Drażni mnie zarzut pod czyimkolwiek adresem ,że ten zbyt ozdobnie pisze lub zbyt ascetycznie. Jego rzecz – a dla mnie informacja. Jeśli nie odpowiada mi styl – koncentruję się wyłącznie na treści. Nie wiem, czy Wittgenstein miał rację, ale jego porównanie języka do gry w szachy przemawia do mnie. Nie można się nauczyć grć opanowując poprawne ruchy tylko koniem czy tylko wieżą.
Słowo traktują tak poważnie, że nauczyłam się nim bawić, lubię je pieścić, czasem pozwalam mu na swobodę, czasem trzymam za pysk, odbijam, lakieruję, matowię... ;)

Defendo

A “strzelanie focha” doprowadz mnie do furii! Sorry. Bo można się słowem bawić, ale nie kalać – fochy się stroi… Strzela Amor, nie foch, a diabeł strzały nosi :P

Strzelić można było Focha.Marszałka. W pysk.

Defendo

kolor linka z podpisem blogera. Jedni mają TAK, a inni OWAK. A jeszcze inni (rzadkość) jeszcze bardziej OWAK.

który jak ulał pasuje do sytuacji:

tekstowicowska (wataha)

Ja bym tylko przyjął bardziej tradycyjną pisownię:

tekstowitzowska ...

strzelanie focha jest sformułowanie opatentowanym przez naszego dzielnego, wściekłego acz ostatnio milczącego psa, który słynie z kreatywności językowej.
Znaczy ten Mad Dog.
I będziemy bronić tego jak niepodległości:)
Znaczy ja nie używam, bo nie lubiem, ale jakoś się to sformułowanie zadomowiło.
Mad miał jeszcze kilka np. ,,Lechujarek” czy jeszczo inne, których w tej chwili nie pamietam.
Więc pretensje do niego trza mieć ( a np. trza to moje a cuś Igielne, choć ja tyż tegoż używam.

Grzesiu, Mad Dog plagiat popełnił był, wyrażenie to słyszałam z ust młodzieży podmiejskiej płci dziwacznej, obdarzonej żeńskimi imionami z gatunka “Patrycja”, AnDŻelika” itp., odzianej w obowiązkowe białopuchowe kurteczki, a dojeżdżającej do miast, by nauki pobierać i ssać colę przez rurki, przegryzając słonecznikiem, którego łupiny wypluwane są przed siebie. Podobnie jak “strzelić z liścia”, które to wyrażenie tajemnicą dla mnie było, dopóki tegoż “liścia ‘ w wykonaniu słodkiej dziewczynki na drugiej dziewczynce nie zobaczyłam. I niech im, bo im tylko zdrowia i szczęścia życzyć można. Groteska zaczyna się, kiedy “focha strzela” kobieta w wieku pobalzakowskim ważąca dwa razy tyle, co ja. A mnie ciut ciężko na rękach nosić(uwielbiam to!), bo jednak więcej niż worek ziemniaków ważę ;)

Defendo

Ja robię swoje i ty robisz swoje.
Ja nie jestem na świecie po to,
żeby spełniać twoje oczekiwania,
a ty nie masz obowiązku spełniania moich oczekiwań.

Ty jesteś ty, a ja jestem ja.
Jeśli się spotkamy – to wspaniale.
Jeśli nie to trudno.

Fritz Perls (twórca podejścia terapeutycznego Gestalt)

Mówił też: – (...) językiem organizmu są emocje.

Cóż my tu mamy?

Mad Dog, którego Pani nie zna, jest w paninym przekonaniu plagiatorem. Jak rozumiem przeprowadziła Pani odpowiednie badania empiryczne i potwierdziła swoją tezę licznymi dowodami.

Okazuje Pani pogardę, dziewczynom ze środowisk wiejskich. To dobrze, że z Pani taka “miastowa kobieta” oraz “światowa”. Choć całość paninej wypowiedzi wskazywać może raczej na powiązania z “miastowym półświatkiem”.

Jak to dobrze, że znalazł się ktoś, kto jest zdolny (czy ja nie przesadzam przypadkiem w chwaleniu uzdolnień paninych?) ocenić mój wiek, a nawet wagę (!), w sposób wirtualny. To kolejna Pani zaleta. Dar właściwie. Jasnowidzenia.

Gratuluję Pani jej wagi, przyrównanej do worka ziemniaków. Szkoda, że tylko wagi. Ja, określiłabym jeszcze tą samą miarą sposób, w jaki stara się Pani mnie zdenerwować. Proszę się już nie starać. Żaden worek kartofli nie jest zdolny tego dokonać.

Pozdrowienia adekwatne załączam…
:)

Magio, zupełnie niepotrzebnie Pani się najeża. Moja wypowiedź nie miała adresata. Taka luźna uwaga, wynik obserwacji. Bo lubię się przyglądać. Nikogo nie zamierzałam denerwować.
A czyjąż winą jest, że te mundurki białe widać akurat na przystankach PKS w największej masie? Czyjąż winą jest – niewytłumaczalna dla mnie – agresja kobiet przeciw innym kobietom kierowana? Agresja – moim skromnym zdaniem – powinna być domeną mężczyzn. Ale zapewne jestem staroświecka. Próbuję – nieudolnie, jak to worek ziemniaków, równy mu poziomem IQ – patrzyć i diagnozować, usiłuję szukać przyczyn. Nie wystarcza mi proste: “sic fata tulere”.
Nie okazuję pogardy – tylko niesmak. Może mi się nie podobać takie zachowanie, tak jak może mi się nie podobać zawiść jako taka. Bo nie podoba mi się. To moje zbójeckie prawo. Jeśli chodzi o te dziewczyny – nie miejsce zamieszkania decyduje o parafiańszczyźnie. Mentalność.

Defendo