nocny tekst, fajny i taki samotny
w sumie już nie wiem jak to było, tak “bez”

i te zapieksy, winko, tylko po co tak kawa?

jak sam, a jak z kimś gadanie,

fajnie ale cza lecieć:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

pisz bo moe wrócić, jak mnie coś w nocy obudzi:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Ależ napisaleś ciepłonocny tekst.
I jak się tu teraz na spoczynek udać? – kiedy tak fajnie czyta się Twoje nocne marudzenia słuchając Szcześniaka.
Zapalę papierosa, wypiję łyk wina.
Posłucham jeszcze chwilę...

No tak, sami nałogowcy na tym TXT, ja choć napisałem kiedyś tekst afirmujący palenie to w sumie własciwie nie palę, albo inaczej popalam czasem, szczególnie ostatnio, własciwie zupełnie bez sensu.
Allbo jak ten, jak mu, Clinton.
palę, ale się nie zaciagam:)

A i dzięki za komplimenta.

no to postawa konsekwentna z tym paleniem.

Ja w sumie pewnie jak wypalę tę paczkę co mam, to już se nowej nie kupię, bo w sumie to krótki epizod taki ostatnio mam.
Zupełnie nie nałogowy, przynajmniej mam takie wrażenie albo nadzieję.
No idem spać, jak są jakieś nocne marki, to niech się uaktywnią a ja choć tekst nocny wrzuciłem, to jednak już rano odpowiem.

(Chopć słowo rano to u mnie tak od 10 do 12 gdzieś jest, bynajmniej nie o 7 w sumie.)

Ja zawsze lubię te Twoje mroczne teksty, ja sobie potrafię wyobrazić nocne życie, dworce, samochody, taksówki, bary, nocne “Polaków rozmowy”.
Ze mną tylko był zawsze jeden kłopot i to od początku życia. Ja jestem skowronkiem, a nie sową. Zawsze mówię nocnym Markom, że tak jak Ty się czujesz wstając o szóstej rano, tak ja się czuję o 11 wieczorem. Ja o tej godzinie jestem nieprzytomny, żadna kawa nie pomaga. Ale za to, jak mam coś ważnego do zrobienia w nocy, to wstaję 3 – 4 i robota sama pali mi się w rękach.
Jak w tym samym czasie studiowaliśmy z siostrą, to nastawialiśmy wspólny budzik na 3, dla niej to był sygnał, że powinna iść spać, a dla mnie, abym zabrał się do nauki.

Pisz dalej, proszę. Moźesz nocą. I tak dopiero rano przeczytam.

Pozdrawiam porannie

... co o nocy powiedziałby mieszkaniec bieguna północnego/południowego, gdzie noc trwa conieco dłużej niż u nas.
Onufry Zagłoba

dla grzesia to chyba szczęśliwy czas by był, w ogóle na koło podbiegunowe jakby się wybrał było by mu miło:))

jest taki kawał jak słoń prosi muche o to aby go przeleciała, no i tu mi pasuje:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

nbo tak nie dość, że o mnie plotkujesz, to jeszcze jak zwykle cuś o seksie, znaczy o ,,przelatywaniu”, w dodatku o słoniach, a od słoni ekspertem to ja jestem i pan Paliwoda:)

No i jeszcze jakby mało złego, to kawały chcesz opowiadać, co mi się już w ogóle źle kojarzy, bo z kolegą, co potrafił przez 3 godziny bez przerwy opowiadac kawały, nazabawniejsze było, że on się bawił najlepiej a wszscy inni ( a przynajmniej ja) się nudzili.

pzdr

no Max, polskiego nie znasz, słówko ,,przelecieć” przynajmniej w moich kręgach no czesto ma znaczenie erotyczne, no.
A mi się rózne rzeczy kojarzą w sumie.

A latanie tyż ma jakies pewnie konotacje erotyczne. Tak myślę.

idziemy w złą stronę: grzesiu, blogerze- nie idź tą drogą!

:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Przyszłam do Ciebie o nocy czytać po wizycie u Griszeq (mam nadzieję, że kiedyś pojmę w jaki tajemniczy sposób odmienia się nick Wielce Szanownego Griszeq…).

O nocy to mogłabym długo rozprawiać, ale coś innego mnie walnęło, potem pojawił się błysk i piszę.

Wiersz księdza Twardowskiego, niedoścignionego mistrza łagodności, dystansu, poczucia humoru i głos Mietka Szcześniaka…
Co tam głos.
Cały Szcześniak to radość w najczystszej postaci (popatrzcie jak on się uśmiecha i jakie ma cóś w oczach).

Zestawienie obu panów niesie nadzieję każdemu chyba.

Piękne. Po prostu piękne.

więc podaję, że wedle Zainteresowanego winno byc “Griszqa”.

A Grzesiu i Szczęśniak to sam Kraków, jesli się tak mogę wyrazić, choć nie wiem, czy obaj będą z tego zadowoleni.

Ukłony

Dziękuję.

W tej sytuacji idiotycznie wręcz brzmi mój sposób odmiany, ale mam nadzieję na uzyskanie wybaczenia.

Co mi się dzisiaj ta nadzieja tak pląta po kobiecie?

złożyć do protokołu zdanie odrębne?
Irracjonalnie mam na niego wysypkę, chyba bez żadniej jego winy.
Może dlatego, że tak dobrocią emanuje.

merlot

co się Pan pyta czy można zdanie odrębne?
No wiadomo, że można.

Inna rzecz, że to jest nienormalne tak emanować jak Szcześniak.

to Pan te kobiety po bagnach ciągał?

I one się dawały tak ciągać?

No to wiele musiał Pan mieć osobistego uroku ho ho ho.

Winno to leciec mniej więcej tak: Pan Griszeq, nie ma Pana Griszqa :-)))[ale bez gwarancji]

Pozdrawiam nieodpowiedzialnie

żeby się dobrze czuć, to se wszyscy poszli:)
Wiedziałem, że mam zły wplyw na ludzi, więc tyż idem, to pewnie odzyją pogawędki tu od razu.

znaczy się Konfederatów to jest zasługa.
Przyjemnie się czyta wpisy
Tekst nie dość że nocny, to na dodatek (widać) że mocny. Och jak bardzo :)))
Mocny jak miód co krzepi lub jak młoda dziołcha
Mnie z seksem latanie nie koniecznie sie kojarzy ale wyraz “chodź” jak najbardziej
zresztą sami zobaczcie:
Józek chodzi w nocy wokół łóżka, żona pyta – Co tak chodzisz Józku – Mam ochotę na seks – No to chodź – Przecież chodzę..

Czy w Krakowie jest jeszcze ten diabełek Jan Maria?
A co z tym deszczem? Na której ulicy teraz pada, a na której słońce świeci?

W którejs z bajek była taka postać, niekoniecznie szatańska, cos pośredniego w rozwoju. Ooo, już wiem, utopiec sie to nazywało!

Deszcz to czasami pada w Krakowie na Brackiej, a słońce to świeci wszędzie, z wyjątkiem właśnie dziury na wspomnianą ulicą.

własnie przed chwilą wyszedłem z domu (co było błędem) a przed krótszą chwilą wróciłem.
ogólnie bilans wyprawy nieudany, muszem iść jeszcze raz.
Czyy ja już mówiłem, że najprostsze czynności mi trudność sprawiają?

i za anegdotę.

panie Yayco, komary tyż mnie w sumie lubią, ale ja zły jestem, bo je zabijam. Bezlitośnie. No chyba, że śpię, a że w w porze letniej zawsze przy otwartym onie, a wcześniej oczywiście zapalkone światło, więc wlatuje tego mnóstwo. I innych stworów.

pzdr

dobrze, że tylko skojarzenia się Pani narzucają. To raz.

Co do romantyzmu, to wnioskowałem z Pana Grzesia, cieszę się, że Pani, aczkolwiek niekonkretnie, nieco ten obraz rozbija. To dwa.

Co do komarów, to jednak bliżej mi do Pana Grzesia. To trzy.

Pozdrawiam somatotypicznie

tego słowa, “somatotypiczny”, to nawet w google nie wyswietla…

dobry trop mi Pan nadał...

wychodziełm aż w końcu nie wyszedłem wcale :)
Co ja tam będe łazikował po mieście, pomyślałem i marynarkę, bo nas ciepło, odwiesiłem na wieszak

Dopiero gdy po raz drugi, powolutku przeczytałem Twój tekst, zrozumiałem ile wspaniałej prawdy zmieściłeś w tych kilku akapitach.

Pozwolisz, że dopiszę krótki kawałek.

Nocą, w małym miasteczku, wychodzi się na spacer z koleżanką, z którą przez dwa tygodnie uczestniczy się w plenerze malarskim zorganizowanym przez uczelnię. Mija się pocztę, domki brzydsze i ładniejsze, trafia na rynek, cichy i uśpiony o tej porze. Patrzy się jak gasną ostatnie światła po domach.

Wychodzi się na okoliczne pola, wącha trawę, skoszone siano, słucha pohukiwania nocnych ptaków.

Wracając, widzi się w uśpionym miasteczku punkt, który nie dość, że świeci jak gwiazda poranna, to na dodatek ma drzwi otwarte, za których różne głosy i odgłosy słychać.

To piekarnia.

Wchodzi się i ogląda cudowne rzeczy po raz pierwszy w życiu. Chłonie zapachy, niby znajome, ale ileż piękniejsze, smakuje zakwasu, surowego, wyrośniętego ciasta.

Wychodzi się z gorącym bochenkiem w plecaku.

Jest w pół do czwartej.
Jest świt.
Słońce wstaje.

Wraca się do domu. Idzie się spać, ciasno przytulonym do kogoś, kto jeszcze wczoraj był tylko koleżanką. Kolegą z roku. Jest pięknie.

Dzięki, Grzesiu.

PS. Posłowie dla dociekliwych:
Opisałem ten spacer krok po kroku, tak jak mi w pamięci pozostał, jako jedno z moich najpiękniejszych wspomnień. Nasza bliskość, nagła i niespodziewana nie została wówczas w sensie biologicznym skonsumowana. Koło południa zjedliśmy nasz chleb. Z masłem i solą.

Tomek

Nie było takiej potrzeby, chyba.

Poza tym, przez te dwa tygodnie wszyscy żyliśmy Sztuką (lekka przesada może;-) i było to bardziej atrakcyjne niż jakieś tam bara-bara.

Choć co do grzechów, fakt, mój prywatny katalog nie do końca się z dekalogiem pokrywa.

merlot

to takie smutniejsze jakby.

A ja do dziś się uśmiecham na wspomnienie czegoś, co “uciechą” nie było i być nie musiało. A i tak erotyczne to było ogromnie.

Wspomnienia nie muszą być nostalgiczne.

Jako że moje ego wredne nie znosi konkurencji, zaraz zacznę pisać wiersze.

merlot

Primaprilis, oczywiście. Dałeś się wkręcić, poeto?

T.

b e z d y s k u s y j n i e.

ten typ tak ma.

:-)

zapiekanki (ja mówię zapiekajki) to ja zawsze lubię jeść nocą na dworcach
pamiętam Działdowo, Skarżysko Kamienną. Pamiętam Budapeszt tam naprzeciw kanciapy z czymś zapiekajkopodobnym – hotdogiem czy innym dziadostwem – co jadłem – umarł człowiek. A ja jadłem dalej i bałemm się że mi się przyśni. Panie świeć nad jego duszą.
(sorry za czarny humor)

==============
po co nasze swary głupie,
wnet i tak zginiemy w zupie…

he, he, taki pierwszokwietniowy żart nieudany.

Pozdrawiam i zapraszam na nocne i nie tylko nocne teksty.

Niesamowita jest ta długa noc…
Pozdrawiam z pewną nieśmiałością :)

Ale ja bardziej jestem:) Z tego powodu cudzymi przypowieściami sie często wypowiadam. Bo lepsze są od tego co bym sam wymyślił. Tu mi taka pasuje :

Pewien sannyasi przybył w okolice jakiejś wsi i rozłożył się pod drzewem, żeby spędzić noc. Nagle przybiegł do niego jeden z mieszkańców osady i rzekł: – Kamień! Kamień! Daj mi drogocenny kamień! -Jaki kamień? – zapytał sannyasi. – Wczoraj w nocy ukazał mi się we śnie Pan Siwa – powiedział wieśniak – i zapewnił mnie, że jeśli wyjdę o zmroku za wieś, spotkam tam pewnego sannyasi, który da mi drogocenny kamień, dzięki czemu stane się na zawsze bogaty. Sannyasi poszukał w torbie i wyjął kamień. – Prawdopodobnie chodzi o to – rzekł dając kamień wieśniakowi. – Znalazłem to w lesie na ścieżce, kilka dni temu. Oczywiście możesz go sobie zatrzymać. Człowiek patrzył na kamień ze zdumieniem. To był diament! Być może największy diament świata, gdyż był wielki jak dłoń mężczyzny. Wziął diament i odszedł. Przez całą noc przewracał się na łóżku nie mogąc zasnąć. Następnego dnia o świcie pobiegł obudzić sannyasi i rzekł: – Daj mi bogactwo, które pozwala ci z taką łatwością pozbyć się tego diamentu.

może to i nie własne, ale daje do myślenia.

Dziękuję, że to od Pana dostałem.
Pan Poldek też by się ucieszył z tej opowieści.

merlot

A z kogo on to zaczerpnął to tylko on by mógł powiedzieć:)
Też uważam , ze zastanawiające.
Dobranoc panom

a ja dalej o deMello nic nie napisałem…

pzdr

Idem spać.

Dobranoc nocnym komentatorom.

P.S. Nie spodziewałem się ten tekst pobije aż takie rekordy komentarzy.

Ponad 70:)
Pierwszy raz na TXT tyle mam.

:)

Zresztą ja pomysłów na teksty miałem duzo, a i tak najlepsze np. ostatni grzeszny tekst o grzechach wyskoczył w sumie nagle…

bywa straszna, jak się problemy ma i zasnąć nie może, męczące to jest.

A rano, niby lżej, ale czasem człowiek się budzi juz od razu zmęczony:)

Jak w piosence Karatu: “Manchmal bin ich schon am Morgen müd”

Pozdrówka.