ten tam Igła Kozak, to on to wie.

Dziwny to jest człowiek, co dla niepoznaki tylko niekrzesańca w niewyprawionej szubie udaje, zaś po prawdzie przy kominku za przeproszeniem Gide’a sobie czyta.

Cygarki czarne długie pali w szylkretowej cygarniczce i fug bachowych słucha. Groźna to jest osoba dla nieznanej Pani, bo przecież nieistniejącej Organizacji. O czym Pani nie informuję.

Ale to mniejsza, bo to że Pani Patricka White’ nie czytała, to nie znaczy że inni tego nie robili. Faktem jest, że kiedyśmy tego australijskiego człowieka czytywali, to Pani za fajerką po podwórku biegałaś, albo bąka puszaczałaś. Takiego kolorowego, na śrubowy napęd. Ale to już kwestia Pani wieku młodego, więc Jej nie obarczam.

A anestezjologów proszę mi nie przypominać, bo mam na nich złe wspomnienie.

Jeśli zaś jednak Pani taka sprzeczna, to mogę zaproponować na zakończenie Paninego koła życia inny utwór. Lepszy nawet, bo słowiański i istotę sporu o lektury, ładną zamykający klamrą.

Idzie mi o Hrabala Bohumila utwór, któren jest zatytułowany: Taka piękna żałoba

Co ciekawe i niespodziewane, wcale nie jest o Polsce.