Straszny hazardzista z Ciebie. No, no…
Smacznego. :)

...czy się spóźniłem?

Spóźniłem.

Nawiązując do Twego motto, jeśli napisałaś muzom to mam wrażenie że w w szczególności zainspirowała Cię Melpomena:)

No ale ja też się nie znam.

i aż się dziwię.

Głównie się dziwię temu, że główną i najpierwszą lekturą w tym kraju, której Naród by porządał, nie jest Los człowieka.

A na końcu ucieszyłem się jeszcze, że mało znana i doceniana jest u nas twórczość Patricka White’a.

Zaznaczę, że moją ulubioną książką tego autora jest Wiwisekcja.

Pozdrawiam punktualnie

Proszę się o takie drobiazgi nie kłopotać. Następną razą, czyli mniej wiecej za miesiąc wiadomość wyślę gołębiem spiskowym.

Pozdrawiam trójkowo...

Żadnego słowa krytyki? Ani nawet pół?
Ktoś tu zaraz sobie pomyśli, że Pan też w spisku jawno-tajnym uczestniczy Układ Wszechobecny wzmacnając.

A za Józka przepraszam. Już nie będę ubiegać. :)

Pozdrawiam niezmiennie…

Być może to była Melpomena. Nie przyjrzałam się dokładnie, kiedy przez ramię mi zerkała.
Ale wiesz co? Zamiast maski tragicznej miała chyba błazeńską, a maczugę zamieniła na miotłę.
A może to Talia była jednak?

Pozdrawiam mitycznie...

To tylko ryczy z bólu ranny łoś za płotem. A może nawet żubr.

Mnie już wilk powoli przechodzi i weselej świat widzę. Magnolie mi przed firmą zakwitły i piękny zapach podsyłają. Identyczny z naturalnym.

Pozdrawiam Cię, układ omijąc z dala, na wszelki wypadek.

Skąd się u Ciebie biorą te wszystkie konotacje iście zoologiczne?
Miałeś jakieś bliskie spotkanie II stopnia ze źwierzęciem niezbyt przyjaźnie nastawionym do Twojej osoby?

I w ogóle już nie rozumiem zarzutów pominięcia Cię w neokanonie. Przecież domniemane Kubusie Puchatki są. Na właściwym miejscu.

Pozdrawiam botanicznie…

bardzo mnie się podobało, aż zakrzyknąłem sobie po szwedzku hej do (nie wiem jak to się pisze i czemu się żeganam), tak mi pieknie potopowo się zrobiło:)

O, i przypomniało mi się właśnie skąd Polacy tak kochają PKP, a O psie który jeżdził koleją to pies, ha?

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Radość mi wielką uczyniłeś. Za to masz u mnie abonament na odczynianie uroków, blogowych. :)

Niestety Maksiu, fale potopu rozmyły już dawno sieć kolejową, przez co nawet psy nie chcą już jeździć koleją. Szczególnie osobową.
Powieści drogi też raczej nie znalazłyby szczególnego uznania, jako że…
Przecież to oczywiste jest.
W związku ze związkiem oraz powyższym polecałabym wprowadzić do neokanonu powieść przełajową a dydaktyczną wielce. Lassie wróć, ją wołają.

Pozdrawiam przedpotopowo...

Żaden szczególny teraz. Jak się trafi coś do odczyniania to chętnie odczynię.
Pan Yayco nie narozrabiał. W żadnym razie. No coś Ty?
Człowiek w Panayaycowym wieku winien się rozwagą i statecznością wykazywać, czy cóś. Takoż (zdaje się) czyni Pan Yayco.

Pozdrawiam uspokajająco… :)

wrrrróć, wykazuję dzisiaj spore oznaki braku lecytyny i empatii społeczenej

zastanawia mnie tylko brak wyraźnego ruchu emencypacyjengo w literaturze, Pipi, dziewczyny z Dzieci z Bullerbyn, Ania, o tak. Ania to pozytywistyczny stachanowiec (wiem nie ta epoka), takie mi impomują, może słówko o tej stronie kanonu ?

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

choć nie mam czasu znać muszę dać,że TXT czytam.
Ciebie za skarby świata szalonego nie odpuszczę.

Nie dostaję do pięt Twojej i WSP Yayco biblioteczki,bo swą edukację ropocząłem i skończyłem na E.Amicisa “Serce.

Nie wspomnę tutaj tego,co rówieśnicy moi dawniej czytawali,co było ich życiem,kto ich bohaterami.

Mój prawie rówieśnik to wie,ale ucieka przed sklerozą podając jakieś rozprawki cudzoziemców.
Tu przecież o PP chodzi.

A może o co innego? z pośpiechu być może nie zakumałem czaczy.

Magio Gwiazdo pełna blasku jestem dumny,że choć wirtualnie to jestem wielbicielem!

Pozdrawiam serdecznie

Mnie wcale brak pozycji emancypujących nie zastanawia. Prof. Król wypowiadając się o rzeczonym sondażu rzekł był bowiem: “To zdrowy objaw, świadczący o przywiązaniu do wartości konserwatywnych, które od zawsze kształtowały tożsamość Polaków”
A Ty tutaj o jakiś sufrażystkach i to na dodatek innojęzycznych.
Jak nic zostaną zmyte przez fale potopu.
:)

Nie jest ważne ile książek przeczytaliśmy, tylko jakie i co z nich zrozumieliśmy. Czy przedarły się ze swoim przesłaniem do naszych serc i umysłów. Czy spowodowały, że choć na chwilę się zatrzymaliśmy w codziennej bieganinie kierując nasze myśli w stronę rzeczy ważnych, lecz ulotnych…
Taką książką było też dla mnie “Serce” Amicisa. Tylko dlaczego autor w podtytule napisał “powieść dla chłopców”?
Wiesz, że była to jedna z pierwszych książek wydana w Polsce po wojnie? Dziwne, bo przecież opowiadała o mądrej miłości, odpowiedzialności, przyjaźni, pochwale wiedzy…
Dziś takie sentymentalne pisanie jest passe. Dziś ma być krótko, mocno i szybko. I nawet jej kolejne wznowienia kroją tekst na plasterki, zmieniają język. Wszystko po to, żeby było prościej, łatwiej i przyjemniej.
Dobrze jednak, że jest.

Pozdrawiam serdecznie wspominając chłopaków z Turynu...

Nihilizm i dekadencja od samego rana?

Pozdrawiam zaniepokojona…

Złapałeś rybkę w mojej notce! Tak, lektury to tylko pretekst.
Czytając tytuły w kolejności sondażowej nachodziły mnie te dzikie obrazy, niepoprawne skojarzenia, co z kolei doprowadziło mnie do wyciągnięcia nieuprawnionych wniosków. Być może nieuprawnionych.

Pozdrawiam z radością wielką międoląc w ręcach beretkę...

do dziś mnie Pani Magio po nocach straszy i budzę się zlany potem oraz łzami.

Ale, żeby od razu nihilizm?
Do roboty się udaję, ego jak co dzień pomasować.

Pozdrawiam twórczo

Na szczęście Twoje zamlaskanie się nie było śmiertelne. Raczej ożywcze wielce dla tematu zasadniczego. :)

Tylko czy nie jest za wczeście na “Pożegnanie z bronią”? – że spytam przekornie.
Do członkostwa honorowego w Klubie Zgryźliwych Tetryków jeszcze droga daleka, cóś mi się widzi. :)

Pozdrawiam ciesząc się, że “Słońce też wschodzi”...

A i tak dla większości jedynym wyjściem pozostanie wizyta w “Pensjonacie Pod Najpiękniejszym widokami” :-)

Pozdrawiam wtorkowo, co nie ma nic wspólnego z żadnym spiskiem, zreszta nieistniejącym

No, ręce opadają i nie tylko. Czy to przystoi człowiekowi w słusznym wieku pisać tak otwarcie i bez ogródek o “Sztuce kochania”? I to w piórniku na dodatek. Zgroza jakaś.

Ośle uszy Panu rosną i nos się wydłuża, jak chłopczykowi o przezwisku Pinokio. Jednakże, z oczywistych względów (patriotycznych, też) nie będę tu promować literatury “innojęzycznej” dla dzieci i młodzieży. Również dla tej w nieco starszym wieku.
Proponuję zatem przypomnieć sobie przypadki “Kichusia majstra Lepigliny”.
Tylko czy to Panu znowu myśli nie zmąci, aby? Wszak rzeczony Kichuś miał różne skłonności. W tym do tabaki, którą pewnie dla astmatyczności swojej ma Pan od lekarzy zakazaną.

Pozdrawiam pochylając się z troską...

Oby prośby Twoje zostały wysłuchane a wody, w których się zanurzasz, wolne były od niebezpieczeństw.

Choć z drugiej strony patrząc, odpowiednie dawkowanie adrenaliny pozwala uniknąć pogrążania się w błogim letargu rutyny. Być może pozwoli nawet obudzić drzemiące gdzieś tam głęboko “Młode lwy” i spędzić przyjemnie choćby “Dwa tygodnie w obcym mieście”.
:)
Pozdrawiam ciepło “Nim nadejdzie lato”...

:) Najpierw jakieś łosie, żubry czy inne wilki. A teraz chcesz się puścić w Tango z drobiem?

Jeszcze tylko “Szczura” gombrowiczowskiego brakuje w tej menażerii. :)
Bacz Merlocie, żeby sędzia Skorabkowski, którego niepomiernie denerwowała rozlewna bujność okolicy, nie przylazł marudząc:
Nie rozumiem jak można tolerować – szeptał. – Mordy w biały dzień popełniane… Przewalanie się i rozwalanie. Hulanki po karczmach. I te śpiewy, ach, te śpiewy, te ryki, te wieczne zawodzenia, wycia… I ta Maryśka, Maryśka…
:)

Pozdrawiam szukając miejsca dla obu Panów…

p.s. Pozwolisz, że o jajkach spiczastych nie będę się wypowiadać. Zaraz by gromy jakoweś, grochowskie, na mnie spadły, czy cóś. :)

po prostu nasza mała stabilizacja panuje.

Byle bez lęku

PS. Jak się robi kursywę?
PS2 Chyba już wiem
PS 3. Wiem na pewno:-))

I bardzo dobrze.
Bo Pan ma satysfakcję większą.

spotykajmy się zawsze Ponad szczytem niech pomoże nam w tym Magia wiary

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

Zgodnie z koncepcją, że na starość człowiek dziecinnieje, to raczej nic w tym dziwnego.

A co do ekskursji Smoka Wawelskiego to pojechał spotkać się z trzema panami w łodce, nie licząc psa.

Pozdrawiam zuchowato

nie jest tak źle z tą wodą, w końcu nie mam zamiaru odbyć “dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi”. musiałbym mieć “dwa lata wakacji”, a na to sie nie zapowiada. mam na tyle urlopu, by ewentualnie zaliczyć “piet tygodni w balonie” (szukając “napowietrznej wioski”), ale juz mi braknie by “w osiemdziesiąt dni dookoła świata” spróbować.

no a jakby mi jednak nie poszło pod wodą, to trudno – kazdego kiedyś czeka “podróz do wnętrza ziemi”.

że to loty a nie Pociągi pod specjanym nadzorem , ulżyło mi.
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

nie jest tak źle, przynajmniej przypominam sobie lektury po które warto sięgnąć, problem jest, trzeba go jakoś rozruszać na razie komentarze słyuża przetrwaniu, a może do Twojego komenta, który podałeś po to aby wrócic do meritum? nie wiem,

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

każdemu przykro, jak pod czymś co uważa za ważne widzi tylko tirli-tirli, ale Magia to osoba odporna. Nie to co ja… Ale odgrywam się u niej za własne porażki;-)

Uprzejmie o wybaczenie proszę, bo skleroza straszna mnie dopadła.
No jakżesz ja mogłam zapomnieć o tournee zagranicznym pana Wawelskiego?!
No tak! Wszystko jasne.
Na Wyspach ma się spotkać jeszcze z “Dublińczykami”.
Potem Grecja i spotkanie z jakimś wariatem od kopalni imieniem Zorba. Następnie oficjalna wizyta przyjaźni w Egipcie. W programie spotkanie u “Boga Nilu” i podpisanie umowy o współpracy medycznej ze szczególnym uwzględnieniem zabiegów trepanacji z “Egipcjaninem Sinuhe”.

Chiny zdaje się odwołane, z wielu przyczyn. Może gdyby nie bredzenia jakiegoś Pu Yi, ktory bez ustatnku wykrzykiwał pod ambasadą “Byłem ostatnim cesarzem Chin”...

Pozdrawiam międzynarodowo…

kogucą się Państwo i kokoszą. Przyjdzie pani Magda i rosół zrobi.

Jakież zresztą u Państwa opowieści pomieszanie.

A u mnie inaczej. W zasadzie torba śmiechu. Za oknem maszyny i wilki, z przewgą czlowieka – maszyny,zresztą. Jak bliżej wejrzeć na to szaleństwo imetodę, to widać inny świat.

W moim wieku, na wielkie wygrane nie ma co liczyć, ot, co najwyżej na jakiś 62. model do składania. 62? Było to dawno...

Ale nie każdy jest wybrańcem i nie każdy wygrał ostatnią rundę.

Już raczej jakaś mnie kacica dopadnie, nie da czasu na żadne długie pożegnanie i otoczy mnie ciemność w południe. Ciemność, mroczniejsza niż noc.

Ale na razie, chociaż nie ma się z czego śmieć, to jednak nie boję się bezsennych nocy. Przeciwnie, gapię się, jak złote cielę na fioletową krowę.

Nawet nie jestem zły.

Bawi mnie tutejsza wielkość urojona, skryta w dolinie pomieszania.

Ale w końcu, kto ja jestem: druciarz, krawiec, żołnierz, szpieg?

Kanon podany przez MEN to propozycja do dyskusji. Jak patrzę na ta dyskusję to ręce załamuję, bo gdy suknia podarta to rozwodzi się nad tym czy pannie młodej lepiej z rózyczką czy tulipankiem wpiętym w ramiączko. Do rzyki albo porobić sobie śmichy chichy jak powyżej, a że lubię chichy to zaraz przeskoczymy tą siedemdziesiątkę.

Proszę się nie przejmować kogutami. Nikt tu nie będzie zabiegów niecnych, przez inne Damy opisywanych, na nich uskuteczniał. Rosół był ledwie kilka dni temu, na kurze gotowany.

Zanim się Pan znajdzie w sardonicznym jądrze ciemności, proszę rozejrzeć się, czy przypadkiem w grochowskich okolicach nie zaplątali się Пелагия и красный петух. Powinna już wracać z Ziemi Świętej, gdzie zmagała się siłami Zła. Proszę wskazać jej drogę do bp. Mitrofaniusza.

Pozdrawiam detektywistycznie…

ona zawsze jest urojona, ta wielkość.
Taka jej natura.

Pozdrawiam niewielko i dość spolegliwie, jak na mnie.

wszystko zależy, na jaką człowiek ścianę popatrzy.

Teraz popadłem w pesymizm, bo się gapię i co widzę? Ludzie i instytucje, proszę Pani. Z jednej strony święty baldachim, a z drugiej postkomunizm.

Sam już nie wiem, czy wolę postawy praktyczne, czy raczej etos rycerski i jego odmiany.

Kiedy człowiek był młodszy, to mógł liczyć chociaż na język i poznanie, a teraz to już tylko władza i polityka. Ach, te wiążące wzory zachowań...

Niby jeszcze człowiek ma jakieś ego, ale tak naprawdę osaczyły go technologie intelektu i jedynie może pytać: co nam zostało z tych lat?

Takie to niepokoje polskie naszły mnie, borykającego się między autonomią a kontrolą...

I naprawdę nie wiem czy to w końcu jest: anarchia, państwo, utopia?

Ty twierdzisz, że weny nie masz? “Ucho od śledzia”, proszę Grzesia. :)

Ja to już mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że chciałabym żeby moja “Głowa na tranzystorach” była. A nie jest. I zaraz się rozpuknie od tego książkowego pomięszania z poplontaniem.
Normalnie Trzech pancernych i pół. :)

Pozdrawiam skołowana…

to ja już nie wiem. Wcaleśmy groźni i wielcy. Taniec Nataszy nas już nie bawi.

Kręcimy się wokół słowianofilstwa, ale to i tak fatalna sprawa...

Wolność, równość, solidarność czy może imperium korupcji. Albo, albo.

Nie wiem. Niech będzie, że głoszę wolność

Pozdrawiam, zagapiony na drugą ścianę. Ani książę, ani kupiec: obywatel