Hmmm…

Najpierw się zastanowiłam nad tym buntem. Nad tym jak bardzo nadal jestem zbuntowana, inaczej niż kiedyś, zupełnie inaczej. Może nawet nie nazwałabym tego buntem, może raczej niezgodą na wiele rzeczy, na które zgadzają się ludzie wokół mnie. Nie trąbię, nie drę ryja (proszę wybaczyć), nie walczę a mimo to się nie zgadzam. Znalazłam nowe środki i formy. O wiele skuteczniejsze.

Moje dojrzewanie (że niby co? dojrzewanie? moje?) to droga od wrzasku do ciszy. Lubię ciszę choć czasem mnie poniesie. Czasem się rozedrę.

Coraz rzadziej. Coraz mniej chętnie. Cieszę się z tego jak dziecko.

Wie Pan, ja niedawno bardzo ceniłam i lubiłam polski hip-hop (to taka muzyka) i choć to nie mój świat, nie moje pokolenie to nadzwyczajne było dla mnie to, że miałam poczucie, że rozumiem ten bunt. I mu kibicuję.

Bo na tym chyba to polega. Rozumieć i pamiętać.

No.

Co do wina i Pańskiego o nim pisania…

Nobody does it better…

_{“ludzie dzielą się na dwie kategorie: ty i inni. Nigdy się nie spotkacie.”}

Dla mnie bunt jest trochę gdzie indziej.

On jest mianowicie w ciągłym szukaniu.

W zaglądaniu poza kurtynę.

W zadawaniu pytań.

W podważaniu

W niezastyganiu.

W ciekawości,

szacunku,

celu…

Łączy samotników, ale tych świadomych, że samotność jest stanem naturalnym. Bo jest. Była. Będzie.

Łatwiej być samotnym z kimś.

Nieświadomi samotnicy bywają wkurwieni (jeszcze raz przepraszam, nie spodoba się to słowo Panu, wiem) i to ich spala w buncie przeciwko wszystkiemu i niczemu.

No właśnie mi chyba mniej zależy na tym, żeby było tak jak ja chcę bo w gruncie rzeczy zależy mi wyłącznie na tym, żebym mogła coś powiedzieć w taki sposób, który spowoduje refleksję, chwilę zastanowienia…

Jedno jednak moja dumna dusza lubi – jak coś powiem pierwsza to chcę być pierwsza. Chcę żeby inni o tym wiedzieli.

Nobody is perfect (to o mnie)

Nieustająco pozdrawiam Pana

_{“ludzie dzielą się na dwie kategorie: ty i inni. Nigdy się nie spotkacie.”}

czy nie lepiej napisać: zdenerwowani i nie panujący nad sobą? No dobra, trochę żartuję.

Ale, czy aby buntowniczce wypada iść na skróty?

W kilku punktach, pozwolę sobie się z Panią nie zgodzić. Szukanie to jest życie, droga, jeśli to Pani bardziej pasuje doświatopoglądu.

Szukanie to zresztą droga nieco oszukańcza, bo chodzi bardziej o szukanie niż o odnajdywanie.

Odpowiedzi nie zawsze są dobre.

Bunt jest niezgodą. Zawsze. Trzeba coś znaleść i się tym zbrzydzić.

Bo to niezgoda, czynna na dodatek, na coś. Na kogoś. Czasem na siebie. Na własną samotność i na własną niesamotność. Na sąsiadkę co marudzi i na drugą co dymi. Kiedyś może napiszę o buncie obywatelskim, zwanym potocznie rewolucją.

A co do samej samotności, to nie zgadzam się z Panią. Samotność nie jest stanem naturalnym, choć zdarza się tak często, że łatwo uogólnić, tak jak Pani to robi.

Ale widziałem ludzi niesamotnych.

Dodam jeszcze, ze jest w tym co Pani pisze pewna sprzeczność.

Deklaruje pani samotność jako stan definicyjny, a jednocześnie chce Pani być słuchana, chce Pani poruszać innych swoją myślą i chce Pani, by szanowano Pani pierwszeństwo intelektualne.

Jak ktoś jest samotny, to pisze, proszę Pani, bo chce, albo musi. Trudno się zresztą w tej janusowatości rozeznać, bo jak odróżnić muzę od obsesji?

Czytelnicy, słuchacze, klakierzy, to tylko coś co się zdarza. Czasem.

I muszę powiedzieć, że wygląda mi Pani na samotnika. W tym kontekście, o którym wyżej…

Pozdrawiam ekwiwalentnie

czy ten bunt to rzeczywiście tylko upieranie się przy swoim. Czy nie jest to sprzeciw wobec glupoty, ktorą ze względu na wiek i związane z nim doświadczenie jestesmy w stanie zidentyfikować i nie zgadzać się na nią.

Zazdroszczę Panu (serio, bez zlosliwości), że upiera sie Pan przy swoim, bo to oznacza, że Pan wie. A ja nie wiem często, tylko czuję, że coś jest nie tak. Może jestem jednak jeszcze za mlody, za malo doświadczony.

A co do samotności, to zauważylem, że w miarę uplywu lat coraz mnie we mnie entuzjazmu, by slowem wyrażać swoje opinie. Wolę milczeć i przeżuwać je w sobie (teraz możecie Panstwo wyobrazic sobie, jaki bylem gadatliwy). Czasami tylko sie nieco denerwuję.

Internet spelnia przy tym rolę swojego rodzaju bezpiecznika; mogę w nim też cwiczyć formulowanie zdań, bo (znowu) w miarę uplywu czasu bywa z tym niekiedy coraz gorzej.

Na samotność jestesmy skazani od chwili, gdy przestaliśmy wspólnie z rodziną jadać kolacje, śniadania i obiady. Czyli od czasu, gdy Ford stworzyl pierwszą stolówkę pracowniczą. I szlag trafil więzy spoleczne. Za komuny rządzący starali sie nam nie tylko zorganizowac pracę, ale i maksymalnie wydlużyć podróż do domu (a wcześniej do pracy), żebyśmy czasem w ścislym kręgu rodzinnym nie wpadali na glupie pomysly. I jeszcze o nich mówili.

I zaczeliśmy się starzeć. A dzieci zaczęly rosnąć. I wyjeżdżać na studia za granicę. I zaczęlo być nas coraz mniej w naszych coraz większych domach.

Pozdrawiam pólnocnie

nie ma Pan czego zazdrościć.

Późna dla mnie pora i Anarkos (być może) zasloniły myśl moją, że ja coraz rzadziej się buntuję. I Tęsknię za dawna pewnością, za czarno białym światem. Wybaczliwy się zrobiłem…

Ja już nie upieram się przy swoim, choć staram się swoje robić. Ostatnio, na TXT to raczej Pan ciągle się buntuje, co zapewne oznaką jest młodości prawdziwą.

Ja zatraciłem gdzieś dwie ważne rzeczy. Pierwszą jest konieczność niezgadzania się. Wolę olać (proszę wybaczyć prymitywny kolokwializm). Drugą, której najbardziej zazdroszczę panu Grzesiowi, jest zdolność do gadania z każdym.

I myślę, że myli Pan (proszę wybaczyć) rozpad więzi z samotnością. Samotność jest wtedy, gdy wokoło są ludzie.

Pozdrawiam stanowczo

w sumie dla mnie bunt to sprawa skomplikowana, mogę zacząć od gadania piosenkami, jakbym miał wybierać to bardziej bunt jest tu:

Zmieniajmy życie zmieniajmy świat

podajmy ręce przekażmy znak

zacznijmy od siebie, zacznijmy zaraz,

zacznijmy teraz

Ratujmy życie, ratujmy świat

otwórzmy oczy przestańmy spać

zacznijmy od siebie, zacznijmy zaraz

zacznijmy teraz

ja

albo tu

niż w niby tej buntowniczej i ostrej piosence:

Znaczy często młodzi za bunt biorą krzyczenie o buncie i o tym jak się buntowniczym jest.
Bunt na pokaz.
Nie lubię buntu na pokaz.
Buntem może być i milczenie, bunt może być wewnętrzny, buntem nie jest irokez na głowie czy multum kolczyków.
To etykietki w sumie i znaki pseudobuntu.
Buntem czasem może być powiedzenie ,,tak” gdy wszyscy mówią nie.
Bo buntem nie jest mówienie za wszelką cenę nie i wieczne niezgadzanie się na wszystko.
Bunt to po prostu niezależność, odwaga pójścia swoją drogą i trzymania się jej, no i bunt to koszty.
Niełatwo jest być buntownikiem i mało kto chce w sumie.

Pozdrówka, przepraszam za rozpisywanie się, ale tak wyszło.

kto jak kto, ale Pan może się tu rozpisywać do woli, jako wzorzec pewnych postaw (dodam dla ułatwienia, że dwóch), z którymi mi się wino skojarzyło.

To co Pan pisze, to potępienie konformizmu. OK.

Ale bunt (bo obaj mówimy o buncie pozytywnie wartościowanym) jest czymś więcej niż nonkonformizmem. Albo może: jest tylko jedną z możliwych form nonkonformizmu.

Nie wiem, może rację miał stary Merton, gdy twierdził, że bunt niesie w sobie zawsze zarodek nowego ładu? Że istotą buntu jest nie tyko niezgoda, ale i potrzeba budowania. Czasem w skali mikro – dla siebie i najbliższego otoczenia, a czasem w skali makro. Bunt nie jest nihilizmem.

Buntem nie jest palenie cudzych winnic. Buntem jest robienie dobrego wina na przekór tamtym winnicom.

Muszę się z tym przespać, bo przez lata krytykując Mertona , akurat ten wątek pomijałem.

Pozdrawiam serdecznie

to ja piszę jedynie o Pan awatarowej osobie.

Pańska autokreacja jest, moim zdaniem, wyjątkowo spójna.

Ja nawet tego tam Pana Y nie umiem przymusić, żeby z każdym gadał.

Pozdrawiam raz jeszcze

PS Zaś co do Gianny, to jest w sieci trochę jej piosenek z lat osiemdziesiątych jeszcze, a może i wcześniejszych, bo debiutowała u schyłku lat 70. Była wtedy brzydsza, ale i tak lubię jak śpiewała wtedy i jak śpiewa teraz.

Dla Pana może będzie ciekawe, że ona jest bardzo popularna w Niemczech, są w sieci łatwe do namierzenia jej niemieckie fankluby. Mam wrażenie, że gdzieś widziałem tłumaczenia na niemiecki.

jak ktoś mówi, pisze, że jest wolny, to wzbudza we mnie podejrzenia.

Nie będę się wpychał z żadną, za przeproszeniem, oversocialized wizją czlowieka, bo moja socjologia jest jednak zanadto uwikłana w psychologizm, ale w tą wolność zwykle mało wierzący jestem.

I nie mówię teraz o Pani, tylko w ogolności.

Bo co to jest wolność? Proszę wybaczyć banalne pytanie. Albo i niepytanie, bo jakaż to dla mnie róznica, czy Pani mi odpowie Kantem czy Lordem Actonem, Świętym Pawłem czy Engelsem?

Dla mnie wolność, to wolna wola. Ale jednocześnie wolność to pochodna wiedzy: mojej zdolności do odczytania uwarunkowań, wpływających na moją wolną wolę.

Powiedzmy, że wiedzę je lepiej niż przeciętny człowiek. Nie dlatego, żem zdolniejszy, albo lepszy jakoś. Nie. Zawód taki. Pani widzi zapewne jeszcze więcej i trochę inaczej. Zawód taki, jak się wydaje.

Ale czy widzimy wszystko? Nie wydaje mi się.

Co to za wolność, która nie widzi wszystkich sznurków? Choćby na tyle, żeby się z nimi pogodzić.

Nie mam w sobie takiej siły, żeby powiedzieć, że jestem wolny. Staram się. Na miarę swoich skromnych sił.

Ja wiem, że staranie się, to nie jest najlepsze podejście. KIedy Lońka Cohen śpiewał piosenkę o tym, że się staral, to były to piękne kłamstwa. Dlatego wolę starego, owdowiałego, Johnny’ego Casha. Ja ostatnio, w ogólności, wolę starego Johnny’ego Casha…

No chyba, że Pani pisała o jakiejś innej, immanentnej wolności, której ja po prostu nie rozumiem.

Może tak być.

Jeszcze się nie zgodzę w jednym. Odnośnie samotności i Boga osobowego. Mnie się to akurat nie wydaje zanadto związane jedno z drugim. Wszechobecność i Miłość nie jest pochodną figuratywności. Tak mi się wydaje.

Pozdrawiam z rana

powiem Panu, że jakoś nie mogę stosować równych miar dla komunistów włoskich i wschodnioeuropejskich.

Niby, podświadomie, wiem, że gdyby dostali całą władzę, to by się krew polała. Ale nie potrafię.

Dziwactwo to jest jakieś, bo mam gdzieś plakat, komunistyczny i włoski (a ściślej reprodukcję), popierający Solidarność, na którym na dole są śliczne główki Marksa, Engelsa, Lenina, Stalina i Mao.

Podobnie mam z “faszyzmem” portugalskim, którego nie umiem napisać bez cudzysłowu.

Pozdrawiam z uśmiechem

myślę że na koncercie Ukraińców takie winko by smakowało że ho ho … o rany jak ja bym chciał znowu drzeć japę przy Czierez Riczku, albo Europie :)

ja też chcę takie wino!!!

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

ja je kupuję w internetowym sklepie, więc myślę, że je Pan łatwo znajdzie.

Niestety nie jest takie najtańsze, bo lewacy się drogo cenią ;-)

Ale jest dobre, więc może warto?

Pozdrawiam

PS Dziś jest dzien ładnych coverów, zaiste!

ale ci akurat, sądząc z tego co wypisują, to albo są, albo udają, że są.

Ale faktem jest, że dziwne są koleje młodzieńczych wyborów. No, bo, zaś, na przykład:

Pozdrawiam

Przyłączam się do zdania Pino, zarówno notka jak zwykle zresztą świetnie napisana a i dyskusja pod bardzo interesująca, jak to się fajnie czyta gdy jest wymiana poglądów a nie inwektyw.
Pozdrawiam

a po co mam wymieniać inwektywy, skoro lubię swoje własne?

Fajnie, że Pani wpadła.

Polecam się na przyszłość, pozdrawiając wesoło

jakoś sobie radzę. Pare osób mnie unika, kilka gryzie się w język.

Ale ja jestem otwarty: jeśli ktoś nie potrafi inaczej wyrazić myśli, albo tego, co jest dla niego ich funkcjonalnym odpowiednikiem, bez posługiwania się inwektywami, to trudno. Kalectwo jak każde inne. Śmiać się nie należy.

Ja mam swój zestaw inwektyw. Trudno się wypierać. Część z nich działa z opóźnionym zapłonem. Zależy od adresata. Niektórzy jeszcze nie zrozumieli.

I jeszcze jedno, jeśli pozwoli Pani zapytać: a czy Pani, tak w ogólności, często się buntuje? Pytam, bo Pani na uosobienie spokoju mi wygląda. A z takich najwięksi się biorą buntownicy…

Pozdrawiam, trochę zaciekawiony

w imieniu Dziecki, której natychmiast przekazałem.

A opisać proszę koniecznie. Przerobić sobie status na blogowy i opisywać!

Nawet jak się nie uda, choć trzymam za Panią kciuki.

Proszę zauważyć, że kobiece blogi wielką się cieszą popularnością i czym prędzej dołączać.

Pragnę zauważyć, że ja już paru osobom dziurę w brzuchu wierciłem i zazwyczaj się udawało.

Pozdrawiam, czekając na Pani bloga

się okazało że nie skomentowałem chyba…

pamiętam jak moi koledzy punkowali i wiem że to było szczere

teraz uważają że im nie wypada

pożenili się

potyli

pokombinowali

kilku pracuje w POM-ie (Powolny Obchód Miasta)

ale bunt w duszy już nie gra…

p.s a jakie wino do pstrąga pasuje, ma Pan jakąś propozycję?

pozdrawiam

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

no, cos w tym niestety jest, na Metalke już mi się nie chciało ale na Maidenów pewnie się wybiorę jak czas pozoli, lenistu mówie dość!

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

jaj już bylem całkiem mocno używany, to usłyszałem od jednej pani, że tak chodzę, jakbym wciąż glany nosił.

Ale to miał być komplement chyba, bo ja na punkowanie to bylem jednak za stary. Tyle mojego, że słuchałem tego trochę...

Ja się cieszę, że jak moje dziecko ze mną jeździ samochodem, to nie słucha podzia, tylko tego co leci z głośników i tylko kładzie nacisk, żeby było głośno. Choć i zauważa sceptycznie, że w moim wieku, tudzież w moim stanem owłosienia, to zamiatanie piórami nie wygląda najlepiej.

Zaś co do wina, to prawie każde wytrawne białe podejdzie.

Ja bym wziąl jakiś gewurztraminer, albo chenin blanc, bo mi smakują. Ale ja za białymi winami, tak żeby za bardzo, to nie jestem.

Do pstrąga pieczonego, tak jak Pan opisywał, to jeszcze jakieś dobre różowe by się zdało, ale skąd wziąść w tym kraju dobre różowe?

Pozdrawiam markotnie nieco

tak szczerze to nie wiem

ale Maideni się elitarni zrobili fest, pewnie ze 150, wszak musza jakoś subsydiować swoje linie lotnicze:)

Na Maidenach byłem w Spodku, akuratnie Bruce wrócił i z tego co wiem był to najsuper koncert w Polsce od tych w latach 87’ chyba, ale to braciak za takie informacje odpowiada, wszak o tym pisze, także nie gwarantuje że dobrze podałem a sprawdzać mi się nie chce

o, doszło do mnie że to w Warszawie, także chyba nie jadę...:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

w lepszych sektorach to pewnie 200 pęknie. jakoś nie uśmiecha mi się wydawać takich pieniędzy na koncert.

w lipcu jadę na fest do Trutnowa 800 koron i 3 dni łomotu :)

I’d rather be a free man in my grave
Than living as a puppet or a slave

dziś nie będę nalegał. bo ciśnienie spadło i przysypiam, ale mam nadzieję, że jak już się skończy to jednak Pani coś ujawni. U siebie (bo ciągle na to liczę), albo u kogoś w komentarzu.

Co zaś do własnego bloga, to co prawda przedstawiona przez Panią lista grafomanów jest faktycznie imponująca, ale jakaż to przeszkoda, aby te szeregi zasilić nowym spojrzeniem na rzeczywistość.

I podkreślam, że tylko częściowo żartuję, bo zamierzam od czasu do czasu trochę w tej kwestii marudzić.

Jak na razie wciąż trzymam kciuki, choć nie wiem za czym i serdecznie pozdrawiam

PS Cuda zdarzają się codziennie, tylko my, otumanieni postępem i scientyzmem, oduczyliśmy się je dostrzegać

nie owijajmy w bawełnę: pod drugim też

listy grafomanów, a wręcz przeciwnie wymieniłam w porządku alfabetycznym kilka blogów, które między innymi czytam nie wartościując ich ( ranking i owszem, mam, ale go-rankingu oczywista nawet zakuta w dyby i przypalana w pięty NIE UJAWNIĘ) nie zamierzam stwarzać sobie wrogów rzeczywistych czy też wyimaginowanych.

Zachęcona obietnicą Pana i Grzesia ,że nowe spojrzenie lub inne spojrzenie na tzw rzeczywistość może liczyć na fory daję sobie w takim razie czas na zastanowienie

Panie Yayco , jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli (a to nie oznacza, iż sprawa tylko mnie dotyczy) to oczywiście pozwolę sobie to zrobić na lub w Pańskim jak kto woli blogu.
Chcę tylko zapewnić, że kciuki trzyma Pan w dobrej sprawie (za co pięknie i szczerze dziękuję) egzystencjalnej wręcz bym powiedziała dla niektórych więc proszę o troszkę jeszcze cierpliwości , Pecet pewnie by to zlecił MU(...)

pozdrawiam, z nadzieją na korzystne rozwiązania

a tak apropos blogerów, nie grafomanów wcale, to coś pana namowy by rollingpol zaczął pisać nie zadziałały na razie.
Mam nadzieję, że z Arundati pójdzie nam łatwiej…:)
No bo ja już w namawianiu ciekawych osób by pisali na TXT mam jakieś efekty (chocby Pecet czy Ezekiel)

Pozdrówka

nie ma innego wyjścia…
A Griszeq, fakt, szkoda, że zamilkł, szczególnie że całkiem aktywny był, bo Rollingpol to tak sporadycznie go widywałem tu, ale ostatnio tyż ziknął sobie i nam, nie wiedzieć czemu.

Pozdrówka.

a my i tak będziemy marudzić. A zapewniam Panią, że ja mam wielką praktykę w marudzeniu. Zwłaszcza do kobiet

Pozdrawiam