“Polacy nie ograniczali się tylko do samoobrony – miały też miejsce krwawe akcje odwetowe. Na Wołyniu akcje przeciw ukraińskiej ludności cywilnej prowadziła przede wszystkim polska policja na służbie niemieckiej, stworzona po dezercji policji ukraińskiej do UPA. Na Lubelszczyźnie oddziały polskiej partyzantki podjęły ofensywę w marcu 1944 r., paląc ponad 20 wsi ukraińskich, m.in. Sahryń. Z kolei pomiędzy lutym a kwietniem 1945 r. spalono szereg wsi ukraińskich w pasie od Lubaczowa po Sanok. Wtedy właśnie zabito kilkuset Ukraińców w Pawłokomie, gdzie w 2006 r. spotkali się prezydenci Lech Kaczyński i Wiktor Juszczenko (wcześniej w 2003 r. prezydenci Aleksander Kwaśniewski i Leonid Kuczma złożyli hołd Polakom pomordowanym w Porycku/Pawliwce).

Wydarzeniem szczególnie bolesnym dla Ukraińców była przeprowadzona w 1947 r. akcja “Wisła”. Zgodnie z uchwałą wydaną 29 marca 1947 r. przez Biuro Polityczne PPR Ukraińców i Łemków zamieszkujących południowo-wschodnie tereny Polski przymusowo wywieziono na ziemie zachodnie i tak rozsiedlono, aby szybko ulegli asymilacji. Choć akcję tę usprawiedliwiano koniecznością likwidacji działających w Polsce oddziałów UPA, to nie ulega wątpliwości, że dla tysięcy osób niezwiązanych z ukraińskim podziemiem wysiedlenia były w niczym niezasłużoną represją.”

a cyprusy na drzewa