ja raczej postulowałbym więcej szacunku, może nie tyle do samych siebie wzajemnie(choć to też), co do własnej tożsamości. Obrazującej się sztucznym i niepotrzebnym sporem Sienkiewicz czy Gombrowicz.
Bo wiadomo że obaj są istotni. Problem tylko w jakim stopniu?
to już kwestia proporcji. Według mnie z przewagą Sienkiewicza, jako bardziej masowego.
Gdy proporcje są odwrócone, to mamy takie kwiatki jak widoczne tu komentarze np. blogera Jurka.cy.

W sprawie pana prezydenta; przekonany jestem, że bardziej znamienna i bardziej rzucająca się w oczy jest łysina pustego krzesła. Nawet w 12 rzędzie.

Czytelnikiem Polityki jestem od niepamiętnych czasów. I przyznam, że tracę powoli do niej cierpliwość, mimo solidnego rzemiosła (bo to prawda) i tradycji.
Dlaczego? ...tu miejsce na długi, bardzo długi wywód…:)

Gazetę Polską, miałem w ręku zaledwie kilka razy i trudno mi ją tak jednoznacznie dyskredytować. Różnicę widać na pierwszy rzut oka, ale przyznać muszę, że kilka ciekawych tekstów tam jednak przeczytałem.
Tekstów, które nie miały prawa zaistnieć ani w doskonale redagowanej Polityce ani w równie nieźle redagowanej Gazecie Wyborczej.
Tak więc upadek tego, być może ułomnego, pisma trochę nas jednak zuboży. Nie ma się więc z czego cieszyć.

Mały przykład świadczący o kolorze pieniędzy:
W latach 70-tych część zachodnich kredytów przeznaczyliśmy na zakup licencji francuskiego autobusu Berliet.
Nie przystosowanego do naszych warunków, głośnego, z przekraczającą limity emisją spalin. Zakup nietrafiony, co zresztą wiadomo było od samego początku.
Co nas więc pokusiło?

Otóż to, że posiadaczem akcji tego stojącego na skraju bankructwa przedsiębiorstwa, była też, przez swoje agendy, Komunistyczna Partia Francji.
A dochód pochodzący z dywidend Berlieta przeznaczano na wydawanie L’Humanite.

Nie wygląda zatem to wszystko tak jak mówi teoria i jak byśmy sobie tego życzyli.

A dziś, czy wyobraża Pan sobie najbogatszego Polaka lub któregokolwiek z jego kolegów angażujących swój kapitał w przedsięwzięcie propagujące np. najłagodniejszą nawet dekomunizację, lustrację, transparentność i likwidację powiązań na styku polityka biznes i nie daj Boże, zagłębiające się w dzieje naszej transformacji?

A wyobraża sobie Pan wspieranie takiego pisma anonsami i reklamami przedsiębiorców o proweniencji postkomunistycznej? Trochę ich chyba jest?

Wątpliwe, bo poważni przedsiębiorcy kapitał swój mogą zaangażować tylko w poważne, opiniotwórcze przedsięwzięcie…
a takie tematy jak wyżej są domeną, niepoważnych niszowych pisemek, typu Gazeta Polska, która – dziękować Panu – upada.:)

Pozdrawiam serdecznie