Porównanie polskiego systemu prawnego (podatkowego zwłaszcza) do tego, co jedzą muchy, jest trafne.

Sęk w tym, że muchy mają jakieś prawo wyboru, co jeść.

Ja mam ograniczone. Jestem wbrew mej woli w tym systemie zanurzony.

Mogę oczywiście nie robić tego, na co pozwala mi dziurawe prawo i ogólna indolencja państwa. Mogę altruistycznie oddawać moje pieniądze różnym instytucjom. Dobrowolnie.
Ale to, na co ja dobrowolnie wydaję pieniądze, to już zupełnie inna historia.

A po prawdzie, żeby nie robić, nie uczestniczyć w zjawiskach moralnie wątpliwych, musiałbym rzucić mój zawód i zostać jakimś pustelnikiem.
Co wciąż jeszcze nie jest wykluczone.