dlatego się cieszę, że choćby tak z boku, ale pokazujemy, że pamiętamy. Wolę to od akademii.

A w kwestii ignorancji się trochę zgodzę, a trochę nie. Dobra świadomość ignorancji pojawia się wtedy, gdy rozumiemy, że wszystkiej wiedzy nie da się ogarnąć. Człowiek umny uznaje swoje ograniczenie i stara się znaleźć jakąś metodę poznania. Wycina sobie kawałki, znaczy ścieżki, wybiera nauczycieli. Takie tam.

Inni żrą wszystko i chorują na niestrawność.

Ale najgorsi są tacy, co gardzą wiedzą, na piedestał stawiając swoje “wydaje mi się”. Romantyczni nihiliści, psiakrew. Gorsze to niż pisariewszczyzna.

Pozdrawiam delimitacyjnie