Ładne, nie powiem, zgrabne, celne.

Rzeczywiście, jak mieszkałem w blokowisku, gdzie jeszcze na dodatek jeden dom od drugiego odgrodzony i zamknięty szlabanem, to nie było mowy o jakiejkolwiek więzi. Trudno cholernie z kimkolwiek nawiązać rozmowę jakąś.

Jak od roku mieszkam w podmiejskiej wsi, to juz mi kilku sąsiadów pomagało i ja pomagałem kilka razy. Znam ludzi, którzy mieszkają kilometr i więcej stąd. No oczywiście, to może być uciążliwe i upierdliwe, ale rzeczywiście w takiej atmosferze to i można pogadać o oświetleniu drogi, i o założeniu przedszkola, i o dziurach w tej drodze. O wszystkich pierdołach, które można próbować wespół w zespół załatwiać. I nikogo to nie dziwi zupełnie.

Przenieśmy się wszyscy na wieś. I budujmy społęczeństwo obywatelskie. Łatwiej jest.

Pozdrawiam wiejsko i sielsko