jak tego osiełka , co mu w żłoby dano. Z jednej strony lukier smaczny jest nad wyraz, z drugiej szkodlwy. Bo ja się chciałem znowu odrobinę odchudzić. Ale śmiać się też lubię.

A co mi tam, jak zejść, to przynajmniej z humorem. A i trochę satysfakcji Pan będzie miał, źe się Panu udało kogoś śmiechem do stanu ostatecznego doprowadzić. Jak nie przymierzając Michela Piccoli w “Wielkim żarciu”.

Pozdrawiam, oblizując się, czyli z oskomą, jak mawiali starzy Krakowianie.