pozwoli Pan, że pokrótce, ale za to według hierarchii.

Po pierwsze i najważniejsze, proszę moje wyrazy uszanowania żonie swojej służyć i zapewnić, że przepraszam za to Pana siedzenie po nocy.

Po drugie, ale to po cichu, to nie jest tak, że Pan się późno kładzie. Pan za rano wstaje. Choć z drugiej strony, Pan już dawno będzie po fajrancie, aja będę zasuwał. Bo ja dziś o trzeciej po południu zaczynam. Szlag…

Po trzecie, to ta historia chyba jeszcze trochę poczeka. W lecie przyszłego roku będę obchodził ćwierćwiecze, to może. A może wcześniej. Bo chodzi mi po głowie tekst o tym jak to kilka razy z głupoty bym życie postradał, ale mnie Opatrzność zachowała. Może w okolicach listopada bym to napisał? Nie wiem, bo cierpię na uporczywy brak motywacji.

Pozdrawiam Pana serdecznie