To jednak była gra wyobraźni (o kozie mówię), gdyż na przyjemność składałaby się cielesność tej pani po drugiej stronie płotu, którą tak wytrwale podpatrywał jegomość w kapeluszu, ostrząc sobie na nią swe zmysły…

Bo relacja odnosi się zawsze do człowieka, nie do tekstu, nie do myśli samej w sobie. Tekst, myśl, słowo, zdanie ułatwia relację, ale jej nie zastępuje, tzn. nie wyprzedza jej.

Zapomniana sztuka epistolografii właśnie to udowadnia: najpierw relacja, najpierw spotkanie, później słowa pisane.

Pozdr