Zorientowałam się już, że sama sobie jestem winna.

Ubolewam nad tym.

Jakoś tak w życiu bywa, że wszystko naraz się zbiega. U mnie właśnie się zbiega.

Zaczynam mieć powyżej różnych rzeczy i spraw. Męczę się.

I wściekam.

Nie rozumiem tego świata. I już.

Siebie chyba też nie rozumiem za bardzo.

Idę zanim zacznę marudzić w stopniu beznadziejnym, pod tak znakomitym tekstem.

Pozdrawiam pana