Ja mojemu ojcu stawiałam poprzeczkę tak wysoko, że naprawdę dzisiaj siebie podejrzewam o jakiś przebiegły plan sprawdzenia kiedy się wykopyrtnie.

Nieźle się wyrabiał, jeśli weźmie się pod uwagę, że ja naprawdę mała to byłam w drugiej połowie lat siedemdziesiątych.

Gdzie on to załatwiał to już nie mam pojęcia.

Krótka lista:

to jaaaa bym kciała: pianinko! ale zeby było jak prawdziwe i naprawdę glało

telaz bym kciała masynę do sycia, ale zeby syła!

i jesce bym kciała taką lalkę co chodzi i robi siusiu.

Dostałam wszystko, choć była pewna fuszerka. Lalka co prawda chodziła, ale siusiu nie robiła. Za duża już na takie fanaberie była.

:))