w czwartej klasie na początku biedna byłam.

A potem doszedł jeszcze jeden chłopiec. Dosyć wysoki, ale chuchro i w okularach. Fatalnie się uczył, miał dysleksję, taką prawdziwą, a nie podbitą pieczątką.

Czytać go uczyłam (sic) i podciągałam ogólnie… Raz zdawaliśmy egzamin ustny z historii sztuki. Ja dostałam piątkę, a on czwórkę. Zgadnijcie, z czyjej oceny dumna byłam bardziej?

Był najsilniejszy w klasie. Wygląd to nie wszystko. Kiedyś jeden inny chłopczyk, nazwijmy go Łukasz, przesadził w żartach na mój temat i potem gorzko płakał.

Potem tenże Łukasz poszedł o wsparcie prosić do dwóch takich starszych. Przypadkiem byłam w pobliżu.

Tak jak brzydzę się donosicielstwem, tak poleciałam do wychowawcy wtedy. Do niczego nie doszło.

Szkoła óczy.