Trochę kokietujesz w tym ostatnim zdaniu. Gdyż sugerujesz, że możesz rozmawiać o duchowości religijnej tylko w sposób który sprowadza się do deprecjonowania przekonań innych. A przecież można rozmawiać o różnicach w sposób cywilizowany i po partnersku i być nawet budując się wzajemnie.

Kwestia zauważenia i zdania sobie sprawy z istnienia drugiego brzegu jest czymś ważnym, wobec którego nie można przejść obojętnie nie zająwszy stanowiska. Nie jest on ani obowiązkiem ani przymusem. Wszak wyposażeni jesteśmy w dar wolności i my decydujemy “które drzwi otwieramy”, a obok wolności mamy też rozum, aby nie wpaść na drzwi za którymi jest “zonk”. Każdy wybór i postawa jest otwarciem jakichś drzwi i ku czemuś prowadzi.. .

To zależy jak rozumieć to, co określiłeś jako “drugi brzeg” – ja zrozumiałem, że chodzi o to, co człowiekowi jest dane po tymże życiu.. . A więc jest to czymś nieuniknionym, tak jak nieunikniona dla gąsienicy jest zmiana bytowania w postaci motyla.. . Są różne rodzaje gąsienic i różne motyle, ale proces przez jaki przechodzą jest ten sam.. .

pozdrawiam.

************************
Kopię tunel.. .