(...) Podobnie, jak ten wciskany mi w brzuch św. Piotr jako szatan (mimo, iż w ogóle nie poruszałem tego wątku, wrzuciłeś go conajmniej dwukrotnie). Jak wiemy, w hebrajskim słowo to oznacza m.in kogoś, kto się komuś innemu/czemuś sprzeciwa, a cytat dotyczący Piotra znajdujemy u nieopierającego się o tradycję mojżeszową Mateusza :)

Mogę oczywiście po raz kolejny przypomnieć wątek Lucyfera związany z językowym KONTEKSTEM, tym razem Wulgaty, czyli jak najbardziej tradycji łacińskiej, a nie mojżeszowej. Mógłbym powtórzyć prezentację stanowiska Kościoła w sprawie genezy zła przez eksperta Soboru Watykańskiego II, w której odnosi się on i do Księgi Rodzaju i do Nowego Testamentu. Mógłbym przypomnieć cały społeczny KONTEKST powstania apokaliptyki jako gatunku literackiego. Mógłbym w końcu przypomnieć komentarze, w których robię rozróżnienie między wizją objawienia się zła po raz pierwszy na stronach Biblii (Księga Rodzaju), a wystąpienia pod imieniem Szatana rozumianego jako upadły anioł, pierwotnie pełniący rolę Oskarżyciela, by stać się Przeciwnikiem.
Tylko po co, skoro czeka je kolejna parafraza?