Nie chcę się wdawać w biblistykę, przytoczę jednak dwa najczęściej poruszane przykłady.

Ks. Izajasza 14:12 (“Biblia Tysiąclecia”): “Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki?” Co w “Wulgacie” ujęto w sposób następujący: lucifer qui mane oriebaris – “Niosący Światło, który rankiem wschodzisz”. Jednym słowem w tym przypadku mamy jedno z imion Boskiego Przeciwnika. Wynikające wprost z kontekstu lingwistycznego. Pomijam już odnoszenie tego cytatu do relacji z upadku pełnego pychy władcy Babilonu (prawdopodobnie Nabuchodonozora, lub Nabonidasa) przewijające się w różnych pracach, np. Bernard McGinn, „Antychryst; Dwa tysiące lat fascynacji człowieka złem” (Warszawa 1998).

W “Biblii Tysiąclecia” (IV) Rdz. 6:1-2 oraz 4 brzmią następująco:

“A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga (przypis), widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały.”

Redakcja tak, w przypisie, tłumaczy wątek “Synów Bożych”: “Aluzja, oparta zapewne na prastarym podaniu, nawiązuje do ujemnego wpływu małżeństw Setytów z kobietami odrzuconej linii Kainitów. Inni w “synach Bożych” upatrują mężczyzn w ogóle.”

Rdz 6:4 “A w owych czasach byli na ziemi giganci, a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach.”

Tymczasem zarówno towarzysząca księdze uznanej później za Stary Testament mitologia żydowska (np. Agady Talmudyczne), jak i chrześcijańskie apokryfy (np. Etiopska Księga Henocha) zgodnie wspominają o aniołach, które zstąpiły na Ziemię, by z ludzkimi kobietami spłodzić Nefilim – gigantów.

W domu rodziców, z którego dość dawno się wyprowadziłem, mam egzemplarz Biblii z końca lat ’50, gdzie wygląda to podobnie. Przy okazji wezmę i przytoczę.

Na koniec:

Księga Powtórzonego Prawa (32,39) – Jahwe obwieszcza: „Patrzcie teraz, że Ja jestem, Ja jeden, i nie ma ze mną żadnego boga. Ja zabijam i Ja sam ożywiam, Ja ranię i Ja sam uzdrawiam, i nikt z mojej ręki nie uwalnia” . Izajasz z kolei pisze: „Jam jest Jahwe i nie ma innego. Ja przynoszę światło i stwarzam ciemność, Ja daję zadowolenie i stwarzam zło, Ja, Jahwe, czynię to wszystko”

Księga Sędziów, 2, 1 – 2 „Powiedziałem: Nie złamię przymierza mego z wami na wieki. Jednakże wy nie wchodźcie w przymierze z mieszkańcami tej ziemi, lecz rozwalcie ich ołtarze”

Oczywiście to tylko Stary Testament. No to rzecz jedna z wielu w Nowym – św. Marek (6,11):

„A którzykolwiek by was nie przyjęli, ani was słuchali, wyszedłszy stamtąd, otrząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo im; zaprawdę powiadam wam: Lżej będzie Sodomie i Gomorze w dzień sądny, niż miastu onemu” (Biblia Gdańska)

No i, tradycyjnie, obrazek ;)

Polecam dosłuchanie do końca – kawał dobrego rocka.